در ابتدا استاد ارائه دهنده کرسی بیان کرد که باید روشن شود: این که چه مقدار مردم باید در امر حجاب و پوشش مداخله کنند؟ آیا مداخله مردم در زمان کنونی کافی است یا خیر؟
استاد بیان کرد: آیا درست است در سطح جامعه شاهد بی‌حجابی هستیم با این که اکثر بانوان کشور ما پوشیده هستند و به این واجب شرعی تمام و قانونی پایبند هستند. تعداد اندکی در کشور این قانون را زیر پا می‌گذارند. وظیفه مردم چیست؟ امر به معروف، مطالبه‌گری حجاب و عفاف؛ که این موارد از طرف مردم جهت مقابله با این معضل کافی می‌باشد؟
برخی از افراد ناآگاهانه این عمل را انجام می‌دهند و برخی جز گروهک‌های معاند هستند و به ترویج این معضل اجتماعی می‌پردازند تا این فرهنگ در کشور جا افتاده و یا باعث هرج و مرج و دو قطبی در بین جامعه شود. مداخله مردم در این زمینه عبارت بوده است از: «کمپین نه به بی‌حجابی»، تشکیل انجمن‌های ترویج پوشش اسلامی، امر به معروف، تذکر لسانی، مطالبه‌گری حجاب و عفاف که این امور از طرف مردم جهت مقابله با این معضل کافی می‌باشد.
مرحله اول مواجه با بدحجابی، اظهار انزجار قلبی است. مرحله دوم در صورتی اتفاق می‌افتد که شخص امید تاثیر داشته باشد حال آنکه در خانمی که کاملاً برهنه است یا حجاب نامتعادلی دارد اگر مرحله دوم اجرا شود باعث وجود تزاحم و اختلاف دعوا و نزاع می‌شود که این خود باعث شکاف اجتماعی است. وقتی مردم می‌توانند در این زمینه اقدام کنند که واقعاً حمایت اجتماعی داشته باشند. در بسیاری از موارد، این حمایت از طرف اجتماع یا حاکمیت صورت نمی‌گیرد و ورود بیش از این باعث نزاع و اختلاف در جامعه است. از طرفی حجاب واجب شخصی است افراد آگاهانه باید آن را انتخاب کنند. در زمان پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلم در جامعه اسلامی افرادی وجود داشتند که مسلمان نبوده و حجاب نداشتند و در جامعه اسلامی منعی در این زمینه نبوده است. امر به معروف و نهی از منکر جز مواردی است که امر آن در جامعه توسط مردم الزامی می باشد. مسئله حجاب باید یک مسئله فرهنگی تلقی شود و به صورت بنیادی حل شود وگرنه باعث به وجود آمدن هرج و مرج در کشور می‌شود. هم اکنون قوانینی در رابطه با حجاب به تصویب رسیده اما به دلیل موقعیت زمانی طرح و اجرای آن میسر نیست. در برهه کنونی که امکان سوریه سازی و موج سواری کشور از هر اختلافی وجود دارد امکان ابلاغ و مداخله بیش از این وجود ندارد.
در ادامه استاد ناقداین گونه بیان کرد که امروزه حجاب در کشور ما به گسترده‌ترین ناهنجارشکنی تبدیل شده و رعایت نکردن حجاب باعث آسیب‌های متعددی درحریم خانواده و جامعه شده است. باعث تنش‌های خانوادگی، عدم امنیت روانی ،مباحث دو قطبی شدن جامعه، هنجار شکنی‌های جدید و درگیری کلامی شده است. دشمن خارجی می‌کوشد که حجاب را بستر تهاجم و پیشروی قرار دهد تا مخالفان داخلی را به تضعیف بکشاند و مقابله با آن دامن بزنند. در چنین فضایی مردم باید به کمک جمهوری اسلامی بیایند و این معضل و حرام الهی را ریشه‌کن کنند. و تجربه نشان داده که هر زمان که مردم به صورت تمام قوا وارد میدان شوند دشمن عقب نشینی می‌کند و از مواضع خودش دست می‌کشد. مسئول ساماندهی حجاب و عفاف دولت است. هیچ نقشی برای سازماندهی حجاب تعریف نشده و مردم فقط در گزارش دهی و مطالبه‌گری نقش دارند. اگر حجاب ما امروزه اختیاری رهاسازی شود مثل حالا که رها شده، دیگر هیچ حدی از ناهنجاری و پیچیدگی نمی‌ماند و ممکن است که این اختیار باعث برهنگی کامل و ارتباطات ناسالم شود. بنابراین لغو اجباری بودن حجاب نه تنها مشکلاتی از جامعه را حل نمی‌کند بلکه مشکلات حادتری را پیش رو دارد. شرایط بحرانی مثل تحریم و مشکلات اقتصادی، وظیفه مردم را در مقابله با ناهنجاری‌های جامعه سنگین‌تر می‌کند. اندلس کشوری بود که ۸۰۰ سال دارای تمدن اسلامی بود که دشمن در سه حیطه: از بین بردن حجاب و عفاف بانوان، وارد کردن مشروبات الکلی، مواد مخدر و روانگردان وارد شد که امروزه همین طرح و نقشه را در کشور ما پیاده می‌کند. مردم باید یک جبهه واحد مردمی را تشکیل دهند تا دچار آسیب و مشکلاتی در تشخیص اولویت‌ها و مبانی حجاب و عفاف که باعث تضاد آرا هستند نشوند که همین‌ها باعث می‌شود مردم به نقد ناسالم یکدیگر بپردازند خصوصاً در فضای مجازی، برخی افراد برای اینکه بیشتر دیده شوند دست به این اقدامات می‌زنند. در شرایط کنونی که مشکلات جامعه زیاد شده، وارد شدن حکومت و دولت باعث ایجاد دانش‌ها و مقاومت‌ها می‌شود مثل قضیه مهسا امینی که گشت ارشاد بازداشت شد باعث تضعیف میدانی پلیس شد و وارد شدن مردم در صحنه باعث نابودی نقشه دشمن می‌شود. در برخورد با ناهنجاری‌های حجاب، مردم باید به گروه‌های مختلفی تقسیم شوند: گروه‌های معتمدین آموزش دیده مثل ضابطین در دستگاه‌ها، اصناف و آحاد مردم. مثلا صنف مغازه داران به افراد بدحجاب خدمات ارائه ندهند. با اقداماتی از این دست، به تدریج معضل بدحجابی رخت می‌بندد؛ بدون اینکه دولت وارد کار شود.
مردم در مواجهه با بی حجابی باید در فضای حقیقی و مجازی فرهنگ سازی کنند علاوه بر آن تذکر لسانی هم داشته باشند و آن را تقویت کنند. در جامعه باید فرهنگ تذکردهی و تذکرپذیری نیز ترویج پیدا کند تا بحران تبدیل به فرصت شود.
در پایان مجري كارشناسبحث حجاب را در حوزه حکمرانی مطرح کرد و به قانون سال ۱۴۰۱ اشاره کرد که آن قانون به این شکل بود همانطور که جرایم راهنمایی و رانندگی توسط دوربین پلیس ضبط می‌شود و برای آن جریمه‌ای در نظر گرفته می‌شود یعنی جریمه اول اعمال نمی‌شود اگر جریمه را پرداخت نکند و دوباره آن کار را تکرار کند موظف به پرداخت این جریمه و جریمه بعدی خواهد شد. و همینطور اگر فرد بدحجابی به آن هشدار داده شود، بعد آن کار را تکرار کند نشان دهنده این است که ناهنجاری، سازمان یافته است. همانطور که دولت فعلی از اجرای این قانون سر باز زده و رئیس مجلس هم از اجرای این قانون پرهیز کرده است. در اینجا این بحث پیش می آید که آیا حاکمیت حق دارد در این موضوع مداخله کند یا خیر؟ پوشش یک امر شخصی یا اجتماعی است؟ اگر اجتماعی باشد حق مداخله دارد ولی اگر امر شخصی باشد، حاکمیت مجاز نیست وارد شود. کشورها در خصوص پوشش آزاد نیستند. پوشش در همه کشورها قانون و محدوده دارد. یعنی محدوده برای بعضی کشورها باز است پس حاکمیت و حکمرانی اجازه ورود به پوشش را دارد.
و از طرفی فضای مجازی هم باعث بد پوششی‌ها و مکاشفه‌ها شده است. مقام معظم رهبری (مدظله العالی) فرمودند: برخی از بد پوششی‌ها حاصل فضای مجازی ضابطه‌مند است و بخش دیگرش به نهادهای فرهنگی مثل مدرسه ،مسجد و جاهای دیگر که وظایف خود را به خوبی انجام نمی‌دهند برمی‌گردد. رسانه نسل گذشته، مسجد بود، اما نسل امروز فضای مجازی است. بنابراین برای به نتیجه رسیدن باید همه ارگان ها و نهادها وارد شوند.
