این اثر به قلم حجت‌الاسلام یوسف آقازاده در ۳۱۰ صفحه توسط انتشارات بین‌المللی میراث شرق در سه فصل: مبانی علم دینی، بررسی دیدگاههای معاصر علم دینی و بررسی نظر علم دینی آیت‌الله جوادی آملی، در زمستان ۱۴۰۳ به انتشار رسید.
در این کتاب، حجت‌الاسلام یوسف آقازاده در توضیح خلاصه کتاب اینگونه آورده است: مسأله ارتباط علم و دین، یکی از مهم‌ترین چالش‌های مجامع علمی و دینی در عصر حاضر است تا آنجا که شاهد ظهور دیدگاههای متعدد و گاه متقابل در آن هستیم این دیدگاه‌ها عمدتا، تحت عناوین چهارگانه تعامل، تمایز، تعارض و وحدت دسته‌بندی می‌شوند.
در این میان برخی از متفکران معاصر اسلامی و مسیحی، با طراحی نظریاتی تحت عنوان «علم دینی»، سعی در ارائه نگرشی نو، به سنجه ارتباط دین و علم کرده‌اند آنان با نقش‌دادن به دین در ساختار علم، متافیزیکِ علم و سوگیریِ آن، ادعای علمی متفاوت می‌کنند.
در همین رابطه، یکی از مهم‌ترین نظریه‌ها، نظریه علم دینیِ آیت‌الله جوادی آملی است، در این نظریه که ریشه در مبانی هستی‌شناختی، معرفت‌شناختی و دین‌شناختی وی دارد چنین آمده: عقل در کنار نقل، از منابع معرفت دینی به حساب می‌آید از همین رو معرفت عقلانی و محصولات آن، مانند علوم تجربی یکسره دینی شده و طبعا دیگر مقابل با دین نخواهند بود.
طبق این دیدگاه، دین معنای عامی دارد که گستره آن شامل قول خدا که منظور از آن وحی است و فعل خدا که منظور از آن خلقت و تکوین است، می‌شود با این تفاوت که برای معرفت به اولی، اعتبار با نقل است و در بخش فعل خدا، آنچه سندیت دارد، عقل و دانش علمی است.
نظریه آیت‌الله جوادی آملی در عین نظام‌مندی با انتقاداتی مواجه شده که در کتاب حاضر، با روش توصیفی و تحلیلی مورد بررسی قرار گرفته است.
