پدر و مادر نمونه عملی از رفتار و کردار نیک باشند.

نشست علمی با حضور سرکار خانم احمدپور مبلغ کشوری

شناسه خبر : 153578

1403/09/06

تعداد بازدید : 16

نشست علمی با حضور سرکار خانم احمدپور مبلغ کشوری

به گزارش پایگاه اطلاع رسانی مدرسه علمیه فاطمیه ابهر : نشست علمی با حضور سرکار خانم فرزانه احمدپور مبلّغ کشوری با عنوان خانواده و تربیت فاطمی در روز سه شنبه 6آذر 1403 در مدرسه علمیه فاطمیه برگزار شد.

در این نشست سرکار خانم احمدپور در ابتدا به نقش پدر و مادر اشاره کرد و گفت : مهمترین وظیفه پدر و مادر این است که خودشان نمونه‌ای عملی از رفتار و کردار نیک باشند. زیرا یادگیری مشاهده‌ای در تعلیم و تربیت کودک، تاثیری به مراتب بیشتر از پند و اندرز دادن دارد. هرگز فكر نكنيد هرچه سختگيرتر باشيد بهتر مي توانيد فرزندتان را تربيت كنيد. قوانین ذهنی خودتان را به کودک قالب نکنید. والدين سختگير دو نوع بچه پرورش مي دهند؛ يا فرد مضطرب، نگران، وسواسی كه به خود بسيار سخت ميگيرد و با وجود موفقيتهايش هيچ لذتی از زندگی نمي برد.و يا فردی لجباز و فراری از كاربا سختگيری نمي توانيد فرزندی موفق، سالم و خوشبخت تربيت كنيد. چون همیشه مایوس و نا امید در انتظار رسیدن به حس خوب آرامش خواهد ماند و با درماندگی آموخته شده اشتیاقی برای انجام کار ندارد و خشم حاصل از این ناکامی به شکل لجبازی و بی انگیزگی گریبان والدین را خواهد گرفت.

مبلغ حوزه گفت: در همه ی عرصه های زندگی نیاز به الگو داریم، پدر و مادر هم با از تربیت فرزندان نیاز به تربیت خودشان دارند، مادری که خودش رشد نکرده چطور می تواند به رشد تربیتی کودک کمک کند.

استاد احمدپور در مورد الگو گیری کودکان گفت:  اوّلین نکته‌ای که وجود دارد این است که فرزندان ما باید عبادت‌های ما را ببینند. یکی از کانال‌های دریافتی مهم کانال بصری است؛ یعنی دیدن. لذا انسان‌ها با دیدن خیلی چیزها را یاد می‌گیرند. لذا ما وقتی عبادت را در حضور فرزندان خود انجام بدهیم، آن‌ها این را ببیند و نگاه کنند بالاخره بخشی از آن یادگیری را داریم در آن‌ها محقّق می‌کنیم.

 

حتّی در دوران طفولیّت بچّه‌ها باید ببینند. حتّی موقعی ما فرزندان خود را در رختخواب خواباندیم ولی او بیدار است یا در گهواره قرار دادیم و بیدار است، طوری جهت او را قرار بدهیم که ما را هنگام نماز خواندن و عبادت کردن ببیند. این‌ها همان «الْعِلْمُ فِی الصِّغَرِ کالنَّقْشِ فِی الْحَجَر» است. یعنی وقتی فرزند ما همین نکات را در دوران طفولیّت می‌بیند این موضوع در ضمیر ناخودآگاه او حک می‌شود. یعنی در اصل ما با این ابزار داریم او را تربیت می‌کنیم.