دراین میزگردکه به مناسبت فرارسیدن هفته پژوهش برگزارشد،خانمهارضایی،روشناس،حسینی،طاهری ،علیزاده،منفردوصادقی به گفتگووارائه مطالب دراین موردپرداختند.
درابتداخانم رضایی معاون پژوهش مدرسه به عنوان دبیرجلسه،بیان مطالبی درموردفضای مجازی پرداخت وگفت: اینترنت مانند تمام وسایل ارتباط جمعی جنبههای مثبت و منفی دارد. رشد چشمگیر اینترنت و شبکههای اجتماعی در دو دهه اخیر باعث شده است که کودکان و نوجوانان امروزی به هر شکلی در معرض رسانههای مختلف قرار گرفته و در رسانههای دیجیتال بزرگ غرق شوند.یکی از بارزترین نقطهضعفهای رسانههای اجتماعی، اعتیادی است که ایجاد میکند.
سپس درادامه خانم روشناس به اولین آسیب ودرواقع اثرسوء فضای مجازی برکودکان پرداخته واظهارداشت که:
کمتحرکی و اضافه وزن، پیامد استفاده افراطی از فضای مجازی دسترسی راحت به اینترنت باعث شده است مدت زمانی که کودکان در هفته صرف استفاده از کامپیوتر و گوشی هوشمند میکنند، افزایش یابد. به تبع آن ساعاتی که آنها صرف بازی، فعالیتهای ورزشی و سایر کارهای بیرون از خانه میکردند کاهش مییابد.
اگر آمار بیماریهای گزارش شده در بین کودکان در سطح جهان را بدانید، شگفتزده خواهید شد. تعداد بیماران مبتلا به بیخوابی، افسردگی، چاقی، دیابت و مشکلات بینایی در میان کودکان افزایش چشمگیری داشتهاست. همه اینها در نتیجه کاهش فعالیتهای بدنی به دلیل استفاده افراطی از اینترنت و انجام بازیهای آنلاین و دیجیتال است.
همچنین خانم حسینی به یکی دیگرازآسیب هااشاره کرده وبیان داشت که:
از جمله مهمترین اثرات منفی استفاده افراطی از شبکههای اجتماعی و اینترنت، کمخوابی کودکان و نوجوانان است که این امر عوارض و مشکلات بسیاری را برای آنها به وجود میآورد. کودکان و نوجوانانی که زمان بیشتری را با رسانههای اجتماعی میگذرانند یا با دستگاههای تلفن همراه در اتاق خود میخوابند، بیشتر در معرض خطر مشکلات خواب هستند.علاوه بر این گاهی اوقات کودکان در فضای مجازی با محتوای خشن و نامناسب روبرو میشوند، این محتواهای نامناسب میتواند علت کابوس دیدن کودکان باشد.
خانم حسینی همچنین گفت:این واقعیت را نمیتوان انکار کرد که فضای اینترنت و شبکههای اجتماعی بسیار وسوسهکننده هستند. به همین دلیل باعث میشوند که کاربران آنها نتوانند بهموقع به رختخواب بروند. همچنین قرارگرفتن در معرض نور (بهویژه نور آبی) و محتوای محرک میتواند خواب را به تأخیر بیندازد یا مختل کند و در نهایت منجر به عملکرد ضعیف فرزندان در مدرسه شود.
خانم طاهری به اضطراب به عنوان یکی دیگرازآثارسوء اشاره کردوگفت:
بچهها بیشتر از اینکه روی زندگی خود تمرکز کنند، از دانستن اینکه دیگران چهکار میکنند، هیجانزده میشوند. معمولاً مردم در شبکههای اجتماعی زندگی خود را کامل و شاد به تصویر میکشند. با نگاهکردن به این موارد، بچهها اغلب قربانی افسردگی و اضطراب میشوند و فکر میکنند که زندگی کامل و لیاقت کافی ندارند. به همین دلیل است که کارشناسان توصیه میکنند برای جلوگیری از چنین افکاری کودکان و نوجوانان نیم ساعت در روز از شبکههای اجتماعی استفاده کنند.
سپس درادامه خانم صادقی اشاره کردکه تمرکز ضعیف نیزازآثارمهم فضای مجازی برکودک است ودرواقع، اینترنت و رسانههای اجتماعی تأثیرات منفی بر روی تحصیلات و سایر فعالیتهای بچهها میگذارند. این کودکان اغلب در فعالیتهایی که قبلاً انجام میدادند تمرکز خود را از دست میدهند. همچنین نسبت به بازیهای بیرون از خانه، تکالیف مدرسه، کارهای خانه و بسیاری از فعالیتهای دیگر که نیاز به تمرکز دارند علاقه خود را از دست میدهند زیرا ذهن آنها همیشه درگیر رسانههای اجتماعی است.
خانم منفردهمچنین سوءاستفاده و زورگویی را،مخربترین آسیب فضای مجازی برای کودکان دانست وعنوان کردکه: افرادی هستند که با اهداف پلیدی وارد فضای مجازی میشوند و از کودکان زودباور و ساده بهعنوان طعمه خود استفاده میکنند. آنها پروفایلهای تقلبی درست میکنند، خود را همسن کودکان جا میزنند و در اتاقها یا انجمنهای گفتگو بهمرورزمان اعتماد کودک را به خود جلب میکنند؛ با این هدف که مخفیانه قرار ملاقاتی با او بگذارند.
عده دیگری هم هستند که پس از جلباعتماد کودک، اطلاعات شخصی نظیر حسابهای بانکی والدین و مواردی ازایندست را از او درخواست میکند؛ آنگاه ما با کودک و نوجوان ناراحت و بیقراری روبرو میشویم که از ترس شدیدی رنج میبرد و در انجام کارهای روزمرهاش دچار مشکل است، اما جرئت ندارد این مسائل را با خانواده خود در میان بگذارد. همچنین محتوای توهینآمیز، صریح و خشن بهراحتی در اینترنت قابلدسترس است که بر ذهن جوانان تأثیر منفی میگذارد. این محتوا میتواند باعث ایجاد اختلال روانی در آنها شود و بعداً بر دیگر جنبههای زندگیشان، از تحصیل گرفته تا روابط شخصی، و غیره تأثیر بگذارد.
خانم علیزاده نیزتنها ماندن،را نتیجه خوگرفتن بیش از حد با فضای مجازی دانست وگفت افراد در سن کودکی ونوجوانی احساس میکنند که درک نمیشوند. آنها کمی از خانواده خود فاصله میگیرند و برای رفع تنهایی خود به فضای مجازی رو میآورند، اما این کار نهتنها مشکل آنها را برطرف نمیکند، بلکه در آینده حس تنهایی بیشتری را تجربه میکنند. چرا که در جهت جبران تنهاییشان با انسانهایی تعامل کردهاند که حتی در درست بودن هویتشان هم میتوان شک کرد و هیچ رابطهی عمیقی در این فضا شکل نخواهد گرفت. به طور کلی، استفاده کمتر از اینترنت باعث ایجاد ارتباطات بیشتر و بهبود روابط با اعضای خانواده میشود. استفادهی زیاد از اینترنت نیز با روابط اجتماعی ضعیف ارتباط مستقیم دارد.
درآخرنیزدبیرجلسه به جمع بندی مطالب ارائه شده پرداخته وگفت:استفاده افراطی از اینترنت و شبکههای اجتماعی، میزان مهارتهای اجتماعی فرزندان را کاهش مییابد چراکه تقویت و پرورش مهارتهای اجتماعی نیازمند برقراری ارتباط رودرروی مؤثر میان افراد است.
برخی از والدین برای جلوگیری از آسیبهایی که فضای مجازی بر روی فرزندان دارد، استفاده از اینترنت را منع میکنند؛ اما روانشناسان بر این باورند که این روش عواقب منفی زیادی دارد و میتواند باعث گرایش بیشتر فرزندان به استفاده از اینترنت تبدیل شود؛ بنابراین برای کمک به حل این مسئله باید روش استفاده صحیح استفاده از این ابزارها را به فرزندان آموزش داد. رفتار صحیح والدین میتواند از لجبازی فرزندان جلوگیری کرده و موجب راهنمایی و همراهی آگاهانه آنها شود.
