پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

چكيده موضوع "مجالس گناه" يكي از مسائل مهم و كاربردي در فقه اسلامي است كه به تحليل و بررسي محيطها و گردهماييهايي ميپردازد كه در آن اعمال ناپسند شرعي صورت ميگيرد. اين پژوهش با هدف بررسي ماهيت و مفهوم مجالس گناه از ديدگاه فقه اسلامي صورت گرفته و به دنبال تحليل و ارزيابي دقيق اصول و قواعد فقهي در اين زمينه است. در اين راستا، با استناد به آيات قرآن، احاديث و نظرات فقيهان، تلاش شده است تا به اين سوالات پاسخ داده شود كه مجالس گناه به چه محيطهايي اطلاق ميشود؟ شرايط و ضوابط آن چيست؟ و چه حكمي از نظر فقه اماميه بر چنين مجالسي مترتب است. تحقيق حاضر با استفاده از روش تحليلي-توصيفي، به بررسي ماهيت گناه، انواع مجالس گناه و همچنين پيامدهاي اجتماعي و اخلاقي اينگونه مجالس ميپردازد. در اين ميان، ديدگاههاي مختلف مكاتب فقهي درباره مصاديق گناه در چنين مجالسي و نحوه مواجهه با آنها مورد بررسي قرار گرفته است. همچنين، به موضوع مسئوليت شرعي افراد حاضر در اين مجالس و تأثيرات آن بر زندگي فردي و اجتماعي پرداخته ميشود. نتايج پژوهش نشان ميدهد كه مجالس گناه در فقه اسلامي به محيطهايي گفته ميشود كه در آن افراد به اعمالي مشغول ميشوند كه با اصول اخلاقي و شرعي مغايرت دارند و حضور در چنين مجالسي به عنوان مشاركت در گناه محسوب ميشود. همچنين، اين پژوهش نشان ميدهد كه در مواجهه با مجالس گناه، فقه اسلامي تاكيد زيادي بر تقواي فردي و مسئوليت اجتماعي دارد و افراد موظفاند از حضور در چنين گردهماييهايي اجتناب كرده و در صورت لزوم به امر به معروف و نهي از منكر بپردازند. در نهايت، اين پاياننامه به نتايجي دست يافته است كه ميتواند به روشن شدن بيشتر مسائل مرتبط با مجالس گناه و تعيين مرزهاي دقيق آنها در جامعه اسلامي كمك كند و زمينهساز تدوين قوانين و سياستهاي اجتماعي متناسب با آموزههاي ديني در اين زمينه باشد. واژگان كليدي : ماهيت ، مجالس ، گناه ، فقه اماميه