پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

چكيده نگامي كه مردم عراق با امام حسن (عليه السلام) به عنوان خليفه بيعت كردند در ميان انان افرادي از عناصر مخالف مثل باند اموي، خوارج، شكاك ها والحمراء ديده مي شد سياست امام حسن (عليه السلام) در مواجهه با اوضاع حاكم بر جو داخلي جامعه، وضع عبارت مخصوص براي گرفتن بيعت بدون هيچ قيد وشرطي، افزايش عطاي جنگجويان، اعدام جاسوسان معاويه وبه تاخير انداختن جنگ بود. به همين علت نامه هايي به معاويه نگاشت اما با طغيان وي، امام حسن (عليه السلام ) فرمان جهاد را اعلام نمود والبته گروهي نيز از سران منافق كوفه كه به هيچ وجه اميد اصلاح آنان نمي رفت به لشكر پيوستند. از آنجايي كه بافت جمعيتي خاص كوفه، خاستگاه مناسبي براي به هم ريختگي اوضاع فكري-فرهنگي بود تفكر عثماني وجبريه ابزاري مناسب براي پيشبرد اهداف سياسي معاويه به حساب مي آمد همين دليل تلاش هاي اوليه امام در روزهاي نخستين حكومت، حل چالش هاي مزبور بود. و تفكرخوارج كه در جريان هاي فكري عصر امام در تحولات اين دوره سهم بسزايي داشتند به همين دليل معاوية براي درهم شكستن مقاومت لشكريان كوفه، حتي فرماندهان لشكر كوفه را از درهم و دينار و وعده‌هاي كاذب بهره‌مند كرده و آنان را به خود و روي گرداني از امام حسن(عليه السلام) جلب نموده بود. بي گمان اگر خيانت خواص نبود امام حسن (عليه السلام )در تدبير امور آنچنان نبوغي از خود نشان داد كه براي مقابله با خطرهائي كه از شام بسوي كوفه سرازير بود هرگز مجبور به صلح نمي شد. واژگان كليدي: خواص،صلح، صلح تحميلي،امام حسن مجتبي (عليه السلام )