پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

زبان قرآن يك زبان هنري هدفمند است كه در آن هر واژه، بلكه هر حرفي، براي مقصودي به كار رفته است و اين ويژگي نه تنها در يك آيه يا يك سوره، بلكه در سراسر قرآن رعايت شده است، از همين رو يكي از مهم‌ترين جنبه‌هاي اعجاز قرآن كريم، واژه گزيني دقيق و بي مانند آن است؛ بنابراين فهم معناي واژگان در راستاي فهم و تفسير دقيق آيات الهي، بسيار حائز اهميت است. بخشي از اين واژگان را، ابواب مزيد تشكيل دادند و از مهم‌ترين ابواب مزيد كه گستره‌ي كاربردي زيادي در قرآن كريم دارد، باب تفعيل است. از اين رو پژوهش حاضر به روش تحليلي توصيفي، معاني فعل‌هاي باب تفعيل در پانزده جزء آخر قرآن كريم را، از منظر ترجمه‌هاي الهي قمشه‌اي و فولادوند مورد بررسي قرار داده است، و به طور كلي، به بيان اختلافات و اشتراكات دو مترجم پرداخته شده است كه از مجموع بيست و پنج واژه‌‌ي مورد بررسي، يازده مورد اختلافي، و چهارده مورد اشتراكي ذكر شده است و بيشتر اختلاف‌ دو مترجم به معناي مبالغه‌ مربوط مي‌شود، تعداد اندكي از اختلاف‌ها نيز مربوط به معناي تكثير و تدريج است. در فصل اشتراكات تقريبا موارد زيادي وجود داشت كه تعدادي را انتخاب نموديم و بيشترين تعداد اشتراكات در معناي تعديه است و برخي ديگر به معناي ثلاثي مجرد و معناي مبالغه مربوط مي‌شود، كه در هر مورد، اصل واژه، معناي ثلاثي مجرد و ثلاثي مزيد آن، بر مبناي نظرات اهل لغت و مفسرين مورد تحليل و بررسي قرار گرفته است كه در بعضي موارد نظر دو مترجم، مطابق با نظر اهل لغت و مفسران و در برخي موارد مخالف با نظر آن بوده است.