پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

ناصر بن عبدالله القفاري از جمله وهابياني است كه با تاليف كتب متعددي مانند: كتاب اصول مذهب الشيعه الاماميه الاثني عشريه، افترائات فراواني را به مباني تشيع وارد كرده است. او در اين كتاب در ذيل بحث از ديدگاه شيعيان، در مورد حجيت قرآن، چند ادعا را مطرح مي‌كند؛ اولين شبهه اين است كه: شيعيان معرفت قرآن را مختص به ائمه (عليهم السلام ) دانسته وجايگاهي ويژه براي اعلميت آنان قائل هستند؛ چنانكه بر اين مسئله رواياتي دلالت مي كند. قفاري درشبهه دوم بيان مي كند؛ شيعيان حجيت قرآن را مشروط بر وجود قيّم و كلام ائمه خود مي‌دانند. سومين شبهه مطرح شده از سوي قفاري، تخصيص يا تغيير قرآن بوسيله سخنان ائمه (عليهم السلام ) به معناي تغيير در شريعت و نقصان در دين اسلام خواهد بود. هدف اين رساله نقد و بررسي آنها مي باشد. روشي كه در اين پژوهش به كار گرفته شده است روش توصيفي و تحليلي مي‌باشد. مدارك و مستندات عمدتاً از آيات و روايات معصومين و نيز اقوال و آراء دانشمندان از كتب و منابع مرتبط انتخاب گرديده وگردآوري اطلاعات به شيوه فيش برداري از منابع كتابخانه‌اي و استفاده از نرم افزارهاي مختلف و سايت‌هاي اينترنتي است. نتايج پژوهش، حاكي از آن است كه درباره ادعاي اول قفاري مي توان گفت: پيروان مكتب اهل بيت بجز اخباريون، معتقد به حجيت ذاتي و استقلالي قرآن كريم هستند. و مراد از روايت «ان القرآن لايكون حجتاً الا به قيّم» در شبهه دوم قفاري اين است كه اهل بيت(عليهم السلام ) بعد از رسول اكرم عهده‌دار تبيين و تشريح معاني قرآني هستند. چرا كه در قرآن موارد فراواني وجود دارد كه تبيين و تشريح آنها براي عموم مردم ضرورت دارد. همچنين مرجعيت علمي اهل بيت (عليهم السلام ) در تمامي مسائل علمي از جمله در تفسير قرآن از مسائلي است كه فريقين به آن اذعان داشته و شواهد فراواني بر آن در كتب خود اقامه نمودند.اما در مورد ادعاي سوم قفاري در زمينه نسخ وتخصيص آيات قرآن توسط ائمه(عليهم السلام ) ؛ پاسخ اين است كه به اعتقاد شيعيان حتي پيامبر اسلام نيز قادر به نسخ آيات قرآن نيست چه برسد به جانشينان ايشان ودر مورد تخصيص آيات از جانب امامان (عليهم السلام )؛ ايشان طبق مطالبي كه از پيامبر دريافت كرده اند به تبيين دين مي پردازند و اين خللي را در مسير شريعت ونقصان در دين اسلام وارد نمي كند. كليد واژه‌ها: شبهه، ناصر القفاري، شيعه، قرآن، حجيت، قيّم.