پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

چكيده آيه شصت ودوم سوره بقره در دهه هاي اخير بسيار موردتوجه انديشمندان مسلمان به ويژه روشنفكران قرارگرفته است. برخي از آنها اين آيه را دليلي قرآني بر راستين بودن همه اديان و مذاهب پيش از اسلام ميدانند. براساس مفاد اين آيه، تنها ملاك هدايت و رستگاري، ايمان به سه اصل كلي توحيد، معاد و عمل صالح است و ساير شاخصه ها همچون گرايش به ديني خاص مانند اسلام، مورد ملاك و پذيرش نيست بنابراين، اين آيه تأييدي بر اعتباربخشي ساير اديان نيست بلكه صراحت در پذيرش دين پيامبر خاتم(صلي الله عليه و آله) براي اديان الهي ديگر دارد .با توجه به اينكه بررسي ديدگاه مفسران فريقين يكي از راه هاي شناخت قرآن و اهل بيت است، اهميت و ارزش اين موضوع براي جامعه شيعي بسيار حائز اهميت بوده؛ و هدف از اين پژوهش آشنايي بيشتر با تفاسير و تفاوت هاي آنها در آيات قرآن كريم بوده ،تا افق تازه اي پيش روي علاقه‌مندان و پژوهشگران قرآني بگذارد.پايان نامه حاضر بااستفاده از منابع كتابخانه اي و با روش اسنادي با رويكرد توصيفي،جمع آوري شده است.از جمله نتايج به دست آمده اين است كه در ديدگاه شيعه و سني در پيشگاه خداوند بزرگ ايمان خالص و عمل صالح پذيرفته مي شود كساني كه به پيامبر اسلام ايمان آورده اند و همچنين يهوديان و نصاري و صابئان آنها كه ايمان به خدا و روز قيامت آورند و عمل صالح انجام دهند پاداش آنها نزد پروردگارشان ثابت است و بنابراين ((نه ترسي از آينده دارند و نه غمي از گذشته )). در همه اديان آسماني ميزان در پاداش الهي، ايمان و عمل صالح بوده است. ايمان به خدا و روز قيامت و همراه با آن عمل به دستورات خداوند. و در اين قانون ميان مسلمان، مسيحي، يهودي و پيروان ديگر اديان الهي تفاوتي نيست.