پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

يكي از مسائل مهم در جامعه امروز، مسئله ناباروري زوجين و درخواست‌هاي مرتبط با تقبل و سرپرستي فرزند خوانده از مراجع ذي‌صلاح و قانوني است. فرزند خواندگي و احكام مربوط به آن، از جمله حرمت ناشي از فرزندخواندگي، مسائل ارث، نفقه، ولايت، ازدواج و غيره، موضوعاتي هستند كه با توجه به آيات قرآن كريم و فقه اماميه، مي‌توان تا حدودي شبهات مربوط به اين مسئله را حل و فصل كرد. هدف اصلي پژوهش حاضر بررسي فقهي محرميت فرزند خواندگي از ديدگاه فقه اماميه و مذهب شافعي بوده است.داده هاي اين پژوهش به روش اسنادي و كتابخانه اي جمع آوري شده نشان مي‌دهد كه در اين دو مكتب فقهي، مفهوم و اهميت فرزند خواندگي به تفسير آيات قرآني و روايات اسلامي، تحليل نظريات علمي، تاريخچه و تحول مكتب فقهي، تحليل متون و اثرات فرهنگي و مقايسه و تطبيق مورد توجه قرار مي‌گيرد. از ديدگاه فقه اماميه، فرزند خواندگي به عنوان يك نسب موقت شناخته مي‌شود كه موجب بروز حقوق و تكاليف مخصوصي براي خوانده و خوانده‌گر مي‌شود. اين مفهوم در قوانين ارث و نفقه و ديگر ابعاد حقوقي مورد بررسي و تعيين قواعد خاصي قرار مي‌گيرد.اين پژوهش از چهار فصل تشكيل شده است.درفصل اول به كليات و مفاهيم پژوهش پرداخته شده است.فصل دوم به محرميت فرزندخوانده در فقه اماميه اختصاص دارد.درفصل سوم هم به محرميت فرزندخوانده درفقه شافعي پرداخته شده است.درفصل چهارم در بررسي مقايسه اي اشتراكات و افتراقات فقه اماميه و فقه شافعي در موضوع محرميت فرزندخوانده استخراج شده است و در انتها نيز ضمن ارايه جمع بندي و نتيجه گيري منبع پژوهش ذكر شده است