پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

اميدواري احساس مطلوبي است كه درنتيجه‌‍ي انتظار تحقّق امري كه محبوب و خوشايند است، حاصل مي شود. انسان در عصر حاضر با وجود پيشرفت هاي علمي و راحتي در زندگي، همواره در ناآرامي و نااميدي است و از بيماري‌هاي روحي و حتّي جسمي ناشي از آن رنج مي برد و نمي تواند از سرمايه‌ي عمر به درستي بهره ببرد. اميد به خدا تا آن اندازه اهمّيّت دارد كه بدون آن حركت و تلاش مهمّي صورت نمي گيرد و سعادت دنيا و آخرت بسته به آن است؛ زيرا با توجه به آموزه هاي ديني، گمراهان و كافران از رحمت خدا نااميد مي شوند و نااميدي از وسوسه‌هاي شيطان است. با توجه به اهمّيّت موضوع، اين تحقيق كه با روش توصيفي- تحليلي و گردآوري اطّلاعات انجام شده است، بر آن است تا عوامل، موانع و آثار اميد در قصص انبياء در قرآن را بررسي كند. از يافته هاي اين پژوهش اين است كه ايمان و معرفت به خداوند و قدرت نامحدود او، عمل صالح، شركت در جهاد، دعا كردن، صبر، توبه، شفاعت، پذيرش ولايت اميرالمؤمنين، اعتقاد به پيروزي نهايي حق بر باطل و ظهور منجي از جمله عوامل اميد به رحمت و ياري خداست. همچنين كفر و شرك به خدا، بي تقوايي، رفاه زدگي، عدم شركت در جهاد، انكار ولايت اميرالمؤمنين از جمله موانع اميدواري است. آرامش دل، هموار شدن سختي ها، افزايش ايمان، صدور اعمال صالح، هدايت و دريافت بركات الهي و اجابت دعا، نمونه هايي از آثار اميد به خداوند است.