پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

موضوع اين نوشتار بررسي تطبيقي انتظار در اسلام و يهوديت است كه اطلاعات آن به صورت كتابخانه‌اي جمع آوري شده است و تجزيه و تحليل داده‌ها به صورت توصيفي و تحليلي است. انتظاركه به معناي چشم به راه بودن است ,واين چشم به راهي به تناسب بستروزمينه آن ارزش پيدامي كندوآثاروپيامدهايي دارد.اين اعتقادجزءاصول اعتقادات سيزده گانه دين يهوداست وهمچنين ازجمله اعتقادات پنجگانه مذهب تشيع دراسلام است. دركتب مقدس هردودين بشارت آمدن منجي موعود داده شده است .عهدعتيق ماشيح راازخاندان داودنبي معرفي مي كندوازجمله پادشاهان آرماني دريهوداست كه باروغن مقدس تاييدشده است.ددرمذهب تشيع نيزمتون اسلامي منجي رامهدي (عليه السلام) مي داندكه ازنسل پيامبراسلام وازفرزندان حضرت علي(عليه السلام)وحضرت زهرا(سلام الله عليها)است.وهريك ازاديان يهودواسلام ويژگي هايي براي موعودبيان كرده اند. اعتقاد به ظهور منجي در هر دو جامعه ي يهودي و اسلامي كاركردهاي بسياري داشته است كه موجب اميدوتلاش بيشتردرهركدام ازجوامع شده است و همچنين براي منتظران در اين مسير وظايفي را ترسيم كرده اندوهريك ازاديان پيروان خودراتشويق به انتظارمي كنند،با اين وجود از مسئله انتظار منجي سوء استفاده هايي هم شده است . در كتب مقدس هر دو دين براي دوران پيش از آمدن منجي حوادثي پيش بيني شده است اما هيچ وقت زمان پايان انتظار و ظهور را تعيين نكرده اند و زمان آن بر همگان پوشيده است وتعيين كنندگان زمان ظهوررادروغگومي دانندواين كارابه شدت نهي مي كنند. هر دو دين درمسئله منجي اشتراكات و افتراقاتي دارند.