پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

نوشتار حاضر با عنوان شرطيت ايمان و عدالت درمستحقين زكات در فقه اماميهبا هدف تبيين دو شرط مذكور در مستحقين زكات به روش توصيفي نگاشته شده است. يك بخش مهم از معارف اسلامي را فقه و احكام اسلامي تشكيل مي دهد. شيعيان به پيروي از رئيس مذهب امام جعفر صادق عليه السلام تحت عنوان فقه اماميه، احكام خود را از اهل بيت عليه السلام دريافت داشته اند. در فقه اماميه زكات يكي از مسائل مهم قلمداد شده است كه در طول اعصار مختلف، همواره حائز يك كتاب از كتب فقهي بوده است. در ميان فروعات پيرامون زكات، مساله شرطيت عدالت و ايمان در مستحقين زكات از مسائل پربسامد در تاريخ فقه اماميه به شمار مي رود. يك مساله و مشكل اساسي در اين زمينه، پيدا كردن يك تصوير واضح از نگاه فقهاي اماميه به شرطيت دو مقوله ايمان و عدالت در مستحقين زكات است. پژوهش حاضر با روش جمع آوري كتابخانه اي به جمع آوري نظرات فقهاي اماميه پيرامون دو مساله شرطيت عدالت و ايمان در مستحقين زكات پرداخته است. حاصل اين پژوهش عبارت است از تبيين عدم وجود اختلاف نظر در شرطيت ايمان و در نتيجه لزوم ايمان براي استحقاق زكات از منظر فقه اماميه به استثناي مقوله «تاليف قلوب» و تبيين اختلاف نظرها در زمينه شرطيت عدالت كه بر اساس نظر موافقان، تنها پيروان مكتب اهل بيت از مستحقين زكات بر شمرده مي شوند و بر اساس نظر مخالفان اهل سنت نيز داخل در اين دايره شمرده مي شوند. در اين پژوهش از آراي متقدمان، متاخران و معاصران بهره برده شده و عمده آراي موجود مورد نقل واقع شده اند.