پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

چكيده حريم خصوصي يكي از اساسي ترين و مهم ترين مصاديق حقوق بشراست كه از آزادي و استقلال افراد در قبال همنوعان خود، رسانه ها و دولت ها حمايت مي كند. بر اساس نظريات كارشناسان معيارهاي حريم خصوصي عرفي و شخصي مي باشند و مي توان در يك تقسيم كلي آن را به حريم مادي مشتمل بر حريم مكاني، جسماني و اموال و حريم معنوي شامل حريم اطلاعات، ارتباطات و حيثيت اجتماعي تفكيك نمود. عواملي همچون عدم آشنايي عموم سازمان ها با مصاديق حريم خصوصي، ناآگاهي افراد از حقوق و وظايف خود، ناآشنايي كاربران با خط مشي هاي حريم خصوصي در جامعه مجازي، كوتاهي شبكه هاي اجتماعي در حفظ حريم خصوصي كاربران و كمبود قواعد و آيين نامه ها براي افراد و سازمان ها جهت حفظ حريم خصوصي، لزوم تحقيق در اين راستا را ضروري تر مي نمايد. اسلام براي حريم خصوصي افراد اهميت ويژه اي قائل است. با توجه به آيات و روايات مي توان به دست آورد كه حريم خصوصي در آموزه هاي اخلاقي و احكام فقهي دين اسلام بر سه اصل اساسي مبتني است. نخست اصل احترام به حريم و حرمت مومن است، دوم اصل توجه به كرامت انساني و در نهايت لزوم عموميت اجتماعي در روابط اجتماعي.تذكر قرآن و روايات به اين است كه هر گونه عملي كه سبب ايجاد خدشه در آبروي مومن و تشويش زندگي وي گردد مردود است؛ چه اين اتفاق در ساحت فيزيكي رخ دهد و چه در بستر مجازي اتفاق افتد.در حوزه فقه مباني مستحكمي از جمله لزوم رعايت كرامت انساني،ارزش هاي اخلاقي،قاعده تسليط،قاعده احترام،پرهيز از ظلم به عنوان قواعد مشترك حمايت از حريم خصوصي در اين حوزه را مورد پوشش قرار داده است.برهمين اساس،در اين پژوهش با طرح مباني حريم خصوصي در فقه اسلامي در كنار قلمرو و مصاديق نقض حريم خصوصي در فضاي مجازي،توجه دقيق شريعت به حفظ حريم خصوصي روشن مي شود. لازم به ذكر است اين پايان نامه به صورت تحليلي توصيفي انجام شده است.