پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

قرآن كريم كتاب هدايت همه انسان‌ها در همه اعصار است و فهم و شناخت كامل آن، در انحصار تفسير پيامبر اكرم ص و امام معصوم ع است كه با حقيقت قرآن كريم متحد شده اند. بعد از امامان معصوم ع، بعضي متقدمان و متأخران در تفسير قرآن كريم تبحر داشته اند؛ از جمله: علامه طباطبايي آيت الله جوادي آملي. آيت الله جوادي آملي در تفسير تسنيم، گر چه از نظر اسلوب و ساختار اصلي، با مشرب تفسيري علامه طباطبايي وجه اشتراك دارند؛ اما با تفكر نقاد، مباني، انديشه‌ها و نظريه‌هاي علامه را مورد ارزيابي قرار داده و با شيوه‌اي منطقي و منسجم به ارزيابي ديدگاه‌هاي تفسيري علامه پرداخته‌اند. در اين تحقيق نقدهاي آيت الله جوادي آملي بر آراء تفسيري علامه طباطبايي در سور منتخب، با روش تطبيقي (مقارنه‌اي- مقايسه‌اي) بررسي گرديده و ضمن استفاده از نظرات ديگر مفسران و تجزيه و تحليل هر يك از ديدگاه‌ها، تلاش شده است ضمن تبيين هر ديدگاه و ادله آن، حتي الامكان مستدل‌ترين و قوي‌ترين ديدگاه انتخاب شود؛ و در عين حال اهداف ذيل محقق شود: داشتن نوآوري و نگرش تازه نسبت به تفسير، رشد علمي و رسيدن به مقصود اصلي متكلم، اهتداي علمي جامعه بشري و داشتن نگاه نقادي به مباحث قرآني. در اين راستا، از ميان 23 نقد آيت الله جوادي بر آراء علامه، در شش مورد ديدگاه آيت الله جوادي آملي، دو مورد ديدگاه علامه طباطبايي و ۱۵ مورد جمع ديدگاه هر دو مفسر ترجيح داده شد.