پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

قرآن، كريم، برترين معجزه خداي متعال براي ايجاد تحول بنيادي در فرد و جامعه انساني است. روند درمان بخشي اين نسخه شفا بخش از يادگيري و تلاوت آغاز و به تدبر، و عمل ختم مي شود. روشن است كه تلاوت قرآن، به تنهايي و بدون تدبر، در آن و در نهايت، بدون تبديل تدبر، به عمل، امكان رشد اخلاقي را فراهم نمي آورد. تحول اخلاقي كه پيامبر معظم اسلام در جامعه جاهلي ايجاد كرد، همان حركت رو به رشد اخلاقي الهام گرفته از قرآن، كريم است. انتظار مي رفت جامعه اسلامي، اين امانت گرانبهاي پيامبر را در جهت رشد و توسعه خويش به كار گيرد، اما با تاسف، تدبر، در قرآن، كريم دست كم در ميان توده مردم، به دست فراموشي سپرده شده است، در نتيجه به نوعي عقبگرد اخلاقي مبتلا شده ايم، به همين دليل، اين ضرورت احساس شد كه آثار مطلوب تدبر، در قرآن، كريم در رشد اخلاقي جامعه، مجددا بازنگري شده، اهميت آن تفهيم شود. اكنون سوال اين است كه تدبر، در قرآن، كريم چگونه اخلاق جوامع اسلامي را رو به رشد نگه مي دارد. مقصود نويسنده از رشد، حفظ تحولات مطلوبي است كه پيامبر معظم با استفاده از داده هاي قرآن،ي در اخلاق اجتماعي ايجاد كرده است، اما امروزه دستخوش غفلت قرار گرفته است. اين بررسي ها با روش توصيفي تحليلي صورت گرفته و مهم ترين نتايج عبارت اند از اينكه تعاليم اسلامي بهترين و با ارزش ترين منبع براي رسيدن به رشد اخلاق اجتماعي است كه با تدبر،، بسياري از آثار از جمله كسب پرهيزكاري و استجابت دعا و بهبود اقتصاد كشور و خارج شدن از ظلمت و شك وگسترش معنويت و خدا شناسي و اصلاح بين افراد و رعايت حقوق ها و ... براي انسان بدست مي ايد .