پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

مفهوم مرگ بسيار پيچيده است و خداوند روح انسان را جاودانه قرارداده و انسان به واسطه مرگ با سير تكاملي به سوي جهان آخرت انتقال مي يابد . به همين خاطر انسان نبايد اين تكامل را ناديده بگيرد و لازم است در اين دنيا خود را براي سراي جاودانه آماده كند . انسان فطرتا طالب بقاء، حيات و آسايش است و از نابودي و فنا فراري و متنفر است ، اين مسئله تحليل هاي متفاوت درباره حقيقت و ماهيت مرگ و نيز هراس از مرگ و عوامل تقليل وحشت از مرگ تاثيري مستقيم در معناداري زندگي دارد . قرآن كريم علت ترس از مرگ را، اعتقاد نداشتن به قيامت و انكار آن مي داند و اين كه بعضي مرگ را به معناي نابودي مي دانند . بنابراين عامل مختلفي همچون نداشتن شناخت صحيح از مرگ، نداشتن ايمان، ارتكاب گناهان فراهم نكردن توشه سفر براي آخرت باعث وحشت از مرگ مي شود و هر اندازه ايمان و عمل، بيشتر باشد ترس از آن كاهش مي يابد . اين كه زندگي داراي ارزش زيستن است و ديدگاه ديني انسان را به تفكر در آفرينش و هدفمندي آن و نيز ايمان به معاد و اعتقاد به جاودانگي دعوت مي كند . حيات طيبه و حيات معقول در ادامه حيات متصل و واحد دنيا و آخرت پيشنهادي قرآني جهت معناداري است ؛ تصحيح ديدگاه كتب مقدس نسبت به مرگ و اعمال صالح و توجه به جلوه هاي زيباي حيات اخروي و عدم غفلت از عموميت مرگ و... از عواملي است كه زندگي از چالش بي معنايي و پوچي رها مي سازد و طمأنينه و اشتياق به بازيابي به جوار رب را افزايش مي دهد ؛ تا جايي كه جهت زندگي را مشخص مي كند و زمينه را براي خودسازي و آمادگي براي مرگ، به وجود مي آورد . ياد مرگ و اعتقاد به قيامت، آثار ديگري نيز دارد از جمله : از بين رفتن زياده خواهي، صبر بر مصيبت ها، زنده شدن دل و آسان شدن مرگ، بي اعتنايي به دنيا و آمرزش گناهان ...