پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

مكتب حيات بخش اسلام براي حفظ نفس و سلامت جسمي و روحي انسان اهميت ويژه اي قائل شده است و با تاكيد بر وجوب حفظ صحت و سلامت بدن از هر عملي كه موجب ضرر و زيان رساندن به آن مي شود نهي مي كند. با توجه به اينكه امروزه عواملي همچون تحولات فرهنگي در كنار ميل فطري زيبايي خواهي در انسان سبب افزايش چشمگير عمل هاي زيبايي شده است، انجام اين دسته از عمل ها عوارض و آسيب هاي جسمي و روحي را مي تواند به دنبال داشته باشد كه به همين جهت مستلزم بررسي مباني فقهي اضرار به بدن خواهد بود. عمل هاي زيبايي محض هر چند كه فاقد ضرورت فيزيولوژيكي و حياتي هستند اما اصل برائت، وجود منفعت عقلايي همچون بهبود كاركردهاي رواني و بازتاب هاي اجتماعي، قاعده اضطرار و رهايي از عسر و حرج از جمله ادله قائلين به جواز اضرار به بدن مي باشد. اين در حاليست كه قائلين عدم جوار اضرار به بدن با استناد به ادله اي همچون كتاب، سنت، عقل، اجماع و قاعده فقهي لاضرر قائل به عدم جواز اضرار به بدن مي باشند. با نگارش اين رساله به روش توصيفي و كتابخانه اي اين نتيجه حاصل مي گردد كه انجام عمل هاي زيبايي تنها در صورت وجود ضرورت و منفعت عقلائي كه بتواند ضررهاي ناشي از اين دسته از عمل ها را توجيه نمايد و ضرر قابل توجهي متوجه انسان نگردد، قابل قبول خواهد بود.