پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

چكيده امروزه يكي از مشكلات خانواده‌ها در روابط والدين با فرزندان عدم توجه آنها به تربيت و پرورش فرزندان است كه اين امر ناشي از عدم شناخت آنها از جايگاه فرزندان و وظايفشان در برابر آنان است. به دليل اينكه كودك حسا‌سترين و آينده سازترين عضو خانواده است، حقوق او از مهمترين حقوق انساني است؛ زيرا اگر كودكان از مراقبت و حقوق ويژه اي برخوردار نباشند، نمي‌توانند از صحت و سلامتي روحي وجسمي برخوردار شده، و در آينده حضوري مفيد و سازگار و كارساز در اجتماع داشته باشند. لذا مباحث حقوق فرزند از مسايل ريشه اي و مهم است كه در ميان انبوه ديگر مسايل علوم انساني از اهميت بسزايي برخوردار است. در پژوهش پيش رو با روش توصيفي-تحليلي و با استفاده از منابع و اطلاعات كتابخانه‌اي صورت گرفته است، در صدد پاسخگويي به اين سوال هستيم كه حقوق مادي و معنوي فرزندان در فقه اماميه و حقوق ايران كدام اند، محقق با توجه به يافته‌هاي تحقيق به اين نتيجه رسيده است كه از منظر فقه اماميه و ادله آن حقوق مادي فرزند(كودك) شامل مواردي از جمله: حق حضانت، حق الرضاع، نفقه و ارث و...مي گردد كه به فراخور در نصوص قانوني نيز وارد شده است و علاوه بر آن بنابر مسائل عصري، برخي حقوق مانند حق اشتغال نيز تا حدود معيني و با شرايط خاص خود نسبت به كودك به رسميت شناخته شده است. حقوق معنوي فرزند شامل مواردي همچون انتخاب نام نيك براي فرزند، وجوب انعقاد نطفه شرعي براي فرزند، حق غسل و كام برداري و عقيقه و نيز حق تعليم و تربيت مي گردد كه در نصوص قانوني نيز به مواردي مانند: حق تربيت،وجوب تحصيل تا دوره متوسطه، منع از تجاوز به حقوق معنوي كودك و... مي‌باشد. كليدواژه‌ها: حقوق، حقوق مادي، حقوق معنوي، فقه اماميه، حقوق مدني، حقوق كودك