پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

چكيده امروزه، بدون شك از ويروس كرونا مي‌توان به عنوان يكي از بزرگترين بحران‌هاي چند وجهي قرن حاضر نام برد. علاوه بر به مخاطره افتادن سلامت مردم جهان توسط اين ويروس، تبعات اقتصادي ناگوار آن تمام دولت‌هاي جهان را با چالش روبه رو ساخته است. در اين ميان نقش دولت‌ها و مسئوليت‌شان در مديريت تأمين خدمات و امكانات و باز توزيع منابع، اقلام غذايي و دارويي، امكانات بهداشتي، درماني، بيمه، ارائه اطلاعات مناسب و غيره به نحوي عادلانه و به دور از هرگونه تبعيض، براي تمامي شهروندان نيز كاملاً برجسته است. با توجه به آنكه در كشوري اسلامي زندگي مي‌كنيم كه قوانين آن بر اساس قواعد فقهي شكل گرفته است، ضروري است بدانيم موضع فقه و فقها در برابر توليد، تهيه و تزريق واكسن كرونا چيست و براي آن چه راهكارهايي ارائه شده است. لذا پژوهش حاضر با بررسي منابع فقهي به اين نتايج دست يافته است كه در بحث توليد واكسن، بر اساس قواعدي همچون: لاضرر، حفظ مصلحت نظام و قاعده اهم و مهم، توليد واكسن جايز است و اگرر ضرر قابل توجهي در آن وجود داشته باشد بنابراحتياط جايز نيست. در بحث تهيه واكسن نيز اگر از كشورهاي غيرمعاند و دوست صورت بگيرد جايز است ولي تهيه واكسن از كشورهاي معاند مانند انگليس و آمريكا بنا بر قواعدي نظير: نفي سبيل و اعانه بر اثم جايز نيست. در مسئله‌ي تزريق واكسن نيز بنابر قواعدي همچون: لزوم حفظ نفس، وجوب دفع ضرر محتمل، بناي عقلا و حجيت قول كارشناس، تزريق واكسن جايز بلكه در مواردي واجب است و اگر در تزريق آن ضرر قابل توجهي وجود داشته باشد، جايز نيست.