پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

از فرايض مهم در دين اسلام، فريضه امر به معروف ونهي از منكر است. پايه، اساس وعامل بقاي دين است، اين فريضه مورد سفارش انبياء و اولياي الهي بوده، در آيات قرآن به اين امر تاكيد شده است، از اين رو وجوب آن مورد اتفاق نظر فقهاي اسلام است.فريضه امر به معروف ونهي از منكر راهكار عملي براي اقامه ي ساير احكام و دستورات دين وجلوگيري از انحرافات ديني است. كوتاهي در اين فريضه آسيب هاي جدي از جمله سلطه ي ظالمان واشرار،احياي فحشا و منكر و بدعت گذاري در دين را به همراه خواهد داشت. از آنجايي كه اساس دين، امر به معروف ونهي از منكر است، انجام اين فريضه شرايط متعددي دارد كه يكي از آن شرايط ذكر شده از سوي فقها نداشتن مفسده، زيان جاني ومالي براي شخص آمر و يا اشخاص ديگر است. اين در حالي است كه در قيام عاشورا با وجود زيان جاني ومالي، امام حسين (عليه السلام) قيام كردند و يكي از دلايل قيام خويش را امر به معروف ونهي از منكر بيان فرمودند، با توجه به فرموده امام عليه السلام، جايي كه دين وكيان اسلام در خطر باشد، و يا گروهي از مسلمين جامعه در معرض خطر قرار گيرد، لازم است انسان با بذل جان خويش امر به معروف نهي از منكر كند. هدف از اين پژوهش بررسي مستندات فقهي وجوب، شرايط و مراتب امر به معروف و نهي ازمنكر بر اساس قيام عاشورا مي باشد،تا ديدگاه فقهايي كه عدم مفسده در امر به معروف ونهي از منكر را شرط وجوب مي دانند با توجه به قيام عاشورا بررسي شود. در فصل اول واژگان واصطلاحات فقهي مربوط به امر به معروف ونهي از منكر بررسي شد، در فصل دوم اهميت و وجوب اين فريضه بر اساس قيام عاشورا بررسي شده است. ودر فصل سومبه يررسي شرايط امر به معروف ونهي از منكر براساس قيام عاشورا پرداخته شده است. .ودر فصل چهارم مراتب امر به معروف ونهي از منكر بر اساس قيام عاشورا مورد بررسي قرار گرفت. بررسي قرارگرفت...