پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

اين تحقيق با هدف بررسي و تبيين نظر فقهاي شيعه نسبت به صيد، ذبح و نحر سنتي و صنعتي تنظيم شده است صيد در در كلمات فقها و همچنين در لغت به معناي شكار حيوان وحشي آمده است. مراد از شكار اعم از به دام افكندن، گرفتن و كشتن است. صيد ذبح و نحر سنتي و صنعتي وسيله‌ اي براي تصفيه حيوانات مي‌باشد. از دير باز تاكنون گوشت يكي از مهم‌ترين مواد ذخيره انرژي بدن و در سفره انسان ها بوده است . اگر بخواهيم اين ماده غذايي ارزشمند را تهيه كنيم مطابق با آيات، روايات و متون فقهي فقيهان و سخنان محدثان، نياز به تذكيه و حليّت آن است كه شرايط خاصي را مي‌طلبد. رعايت اين آداب نه تنها بر حفظ و سلامتي رواني و معنوي جامعه مي‌افزايد بلكه موجب افزايش سلامتي جسماني جامعه اسلامي‌مي‌گردد. است، سوال اين پژوهش آن است كه نظر فقهاي اسلامي‌شيعي درباره صيد، ذبح و نحر سنتي چيست و آيا فقهاي معظم نسبت به صيد، ذبح و نحر صنعتي نظر مثبت دارند ياخير؟ در اين پژوهش كه از روش تحقيق كيفي و بصورت تحليلي-توصيفي استفاده شده است با استفاده از رويكرد درون ديني، در ابتدا با مراجعه به نقليات اسلام اعم از قرآن و سنت مفهوم صيد، ذبح و نحر مورد تحليل قرار گرفت و سپس مفاهيم صيد و ذبح و نحر را در كلام فقيهان با رجوع به متون فقهي از جمله تحريرالوسيله امام خميني ؛ جواهر الكلام محمد حسن نجفي جواهري و متون تفسيري از جمله مجمع البيان طبرسي؛ الميزان محمد حسين طباطبايي و اصول كافي يعقوب كليني؛ بحارالانوار محمد باقر مجلسي هم با روش سنتي و هم صنعتي مورد بررسي قرار داديم. بر اساس آيات و روايات و منابع فقهي، رعايت برخي احكام صيد، ذبح و نحر براي حليّت گوشت واجب است و رعايت آن دستورات موجب آثار دنيوي و اخروي مي‌گردد. بنظر مي‌رسد تمامي‌احكام تذكيه اعم از احكام مرتبط با صيد، ذبح و نحر خواه به شيوه سنتي و خواه به شكل صنعتي كه از سوي فقيهان شيعه مطرح شد مطابق با آيات و روايات اهل بيت عليهم السلام مي‌باشد و صيد، ذبح و نحر صنعتي را مي‌توان مصداقي از مصاديق روش هاي صيد، ذبح و نحر سنتي دانست.