پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

چكيده رساله حاضر با هدف گرد آوري، بيان و بررسي ادله و احكام فقهي اماميه كه تأمين كننده امنيت انسان در بعد سياسي است و در پاسخ به اين پرسش اساسي كه «از نظر فقه اماميه، امنيت انساني در بعد سياسي چه حكمي دارد؟»، به رشته تحرير درآمده است. به منظور دستيابي به هدف رساله، پس از واكاوي مفهوم امنيت انساني و به خصوص مفاهيم مرتبط با بعد سياسي آن همچون مشاركت، حق رأي و آزادي، به مولفه هاي اصلي امنيت سياسي، يعني «حق انتخاب شدن»، «حق انتخاب كردن»، «آزادي بيان» و «حق تشكيل اجتماعات سياسي» از ديدگاه فقهي پرداخته شد. نتايج رساله بيانگر آن است كه فقه اماميه حق انتخاب شدن در عصر غيبت معصوم (عليه السلام) را براي افرادي با شرايط خاص معتبر مي‌شمارد و در موضوع حق انتخاب كردن با وجود تفاوت آراء در ميان علما، اما هر دو ديدگاه انتصاب و انتخاب، گزينش مردم را شرط لازم براي مشروعيت سياسي و بسط يد حاكم اسلامي مي‌دانند. فقه اماميه با ارائه ادله معتبر، حق آزادي بيان و انتقاد از حاكمان را براي افراد جامعه محفوظ مي‌داند، اما براي حراست از امنيت جامعه در ابعاد فردي، اجتماعي، سياسي و ... حدودي را براي آن در نظر مي‌گيرد؛ همچنانكه با استناد به برخي احكام فقهي، افراد جامعه را از تشكيل اجتماعات سياسي و شركت در آنها منع نمي‌كند، اما امنيت سياسي افراد را در محدوده‌ي تفرقه و اختلاف افكني و بغي و براندازي محترم نمي‌شمارد. در اين پژوهش كه به روش توصيفي– تحليلي است، اهتمام نويسنده بر ارائه سبكي نو از چينش مطالب با تلفيقي از دسته بندي ادله به شيوه سنتي و ساختار مقالات جديد و نيز ارائه نگرشي تازه نسبت به برخي از احاديث يا سيره معصومين (عليهم السلام) با توجه موضوع پايان نامه بوده است.