پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

سلامت معنوي وضعيتي است داراي مراتب گوناگون كه در آن متناسب با ظرفيت‌ها و قابليت‌هاي فرد،‌ بينش‌ها،‌ گرايش‌ها و توانايي‌هاي لازم براي تعالي روح كه همان تقرب به خداي متعال است فراهم مي‌باشد، ‌به گونه‌اي كه همة‌ امكانات دروني به طور هماهنگ و متعادل، در جهت هدف كلي مزبور بكار گرفته مي‌شوند و رفتارهاي اختياري دروني و بيروني متناسب با آنها نسبت به خدا، فرد، ‌جامعه و طبيعت ظهور مي‌يابند، نتايج بدست امده براساس آموزه هاي قرآني و اسلامي خانواده محل امنيت، آرامش، سكون و از نشانه‌هاي قدرت و ربوبيت خداوند است. آنچه موجب پايداري اين نهاد مي‌شود، احساس رضايت زوجين از زندگي مشترك است. با توجه به وجود مشكلات عديده و عدم سازش بعضي زوجين در جوامع كنوني بررسي نقش سلامت معنوي بر صميميت زوجين با استناد به آيات و روايات بسيار اهميت دارد. داشتن سلامت معنوي بر مديريت بحران‌ها از مؤلفه‌هاي رسيدن به آرامش، سلامت روان و سكينه است و هدف ازدواج و تشكيل خانواده در اسلام را محقق مي‌سازد. ايمان، معنويت و تقواپيشگي منبع مهمي براي افزايش ميزان سازگاري بين زوجين است. توكل و استعانت از پروردگار چنان نيرويي در فرد ايجاد مي‌كند كه با رشد عقلاني و فطري خود مي‌تواند به قرب الهي دست يابد و با اميد به آينده و مثبت‌نگري از مشكلات و بحران‌ها گذر نموده و تهديد‌ها را به فرصت‌ها مبدل نمايد.افراد مؤمن بدليل اينكه همواره خود را در محضر خداوند مي‌بينند از سلامت معنوي بيشتري برخودار هستند. زوجين، در مواجهه با نگراني‌ها و حوادث، با همياري و توكل به پروردگار، بحران‌هاي زندگي را مديريت مي‌كنند وبا حفظ كانون خانواده سلامت معنوي جامعه ايماني نيز تأمين خواهد شد. نوشتار حاضر درصدد مطالعه و بررسي نقش تاب‌آوري در رضايت از زندگي زوجين از نظر آيات و روايات مي‌باشد