پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

خداوند براي كسب علوم و معارف انسان‌ها را به ابزارهاي مختلفي مجهز كرده است كه برخي از آن‌ها (حس،عقل)جنبه عمومي دارند اما ابزار ديگري نيز در اختيار بشر قرار داده شده كه ارزش معرفتي آن به‌مراتب برتر از ابزارهاي قبلي است كه همان «معرفت شهودي» است. برخي انسان‌ها با عبور از يك سلسله منازل و مقامات به درجاتي نائل مي‌گردند و بواطن اشيا را بي‌واسطه صورت علمي و بدون طي فرايند استدلال شهود مي‌نمايند. متعلق اين نوع شناخت‌ها معارف الهيه و حقايق ملكوتي و در برخي موارد امور پنهاني و مغيّبات اين عالم است.اين آگاهي‌ها اغلب به‌صورت دفعي و از راه انواع الهامات و حالت‌هاي مناميه است. مسئله اصلي اين پايان‌نامه مربوط به آن دسته از آگاهي‌هاي شهودي‌اي است كه اصطلاحاً به آن كشف مغيبات اطلاق مي‌شود.متعلق اين شناخت‌ها امور اين جهاني و مُلكي است و درباره حقايق معنوي مربوط به عوالم متافيزيكي و الوهي بحث مستقلي ارائه نمي‌گردد.مهم‌ترين نكته‌اي كه در اين پايان‌نامه به آن پاسخ داده مي‌شود اين است كه آيا مطابق احكام اوليه و ثانويه شرعي مي‌توان كشف مغيبات و آگاهي‌هاي حاصل از كشف و شهودي را كه مرتبط به امور اين دنيايي هستند را به استخدام حل فجايع بشري درآورد.اين پژوهش با توجه به هدفش بنيادي است كه هم با روش تحليلي - توصيفي و استنباطي انجام شده و جمع‌آوري داده‌ها بر اساس مطالعات كتابخانه‌اي و اسنادي بوده و هم به روش تحقيق ميداني (پرسش‌نامه و مصاحبه) است.در بررسي دانش موجود در ميان كتاب‌ها و مقاله‌ها و مصاحبه با صاحب‌نظران برتر در اين حوزه اين نتيجه حاصل آمد كه در حالت اضطرار حكم استفاده از اين نوع معرفت كه تنها براي عده‌اي خاص حاصل مي‌شود نه‌تنها جواز بلكه وجوب است.گرچه عده‌اي از صاحب‌نظران اعتقاد بر اين مطلب داشتند كه اين نوع از معرفت فقط براي خود شهود كننده حجت است و قابل استفاده براي ديگران نيست.