پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

چكيده: از گذشته هاي بسيار دور بشرهمواره به دنبال پيدا كردن ارتباط معنا داري بين حوادث زندگي و اجرام آسماني بوده است. از اين رو علم تنجيم به دنبال پاسخگويي به اين نياز بر آمد ولي روايات بسياري از پرداختن به علم تنجيم نهي مي كنند . از طرفي روايات صحيحي در بسياري از متون روايي معتبر اماميه نقل شده كه ضمن پذيرش تاثير حوادث آسماني بر حوادث زميني از مصاديقي از قبيل وقوع عقد ازدواج و مسافرت و ...در قمر در عقرب نهي مي كنند.بنابراين ضمن پاسخگويي به اين دو گانگي ،ابتدا بايد ماهيت و مصاديق قمر در عقرب مشخص شود تا به اين واسطه حد و مرز احكام مترتب بر آن به وضوح روشن گردد. واكاوي در روايات نشان مي دهد كه نحسي ذكر شده در روايات براي روزهاي قمر در عقرب، علت فاعلي براي اجرام سماوي نداشته ولي انكار ناپذير است و بنا بر نظر اكثر فقهاي شيعه مقصود از قمر در عقرب در روايات، برج عقرب بوده و صورت فلكي آن نمي باشد. و نكته ي مهم ديگر اين است كه با وجود فراواني احكام رايج قمر در عقرب در بين عامه ي مردم ، احكام مترتب بر قمر در عقرب در روايات فقه اماميه منحصر در عقد ازدواج و و مسافرت و در بعضي روايات ، حجامت و نوشتن حرز بوده و بقيه احكام مرسوم، از نگاه منجمين سرچشمه مي گيرد و پشتوانه ي روايي ندارد.