پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

-چكيده استحاضه از ديدگاه فقها (ازجمله آيه الله آخوند خراساني، امام و آيه الله حكيم) به معناي استمرار و تداوم خونريزي حيض و خوني است كه در غير زمان حيض و نفاس از رگي به عازل كه در ابتداي رحم است، خارج مي‌گردد. به خانمي كه خونريزي مستمر دارد مستحاضه گفته مي‌شود. استحاضه، يكي از اساسي‌ترين موضوعاتي است كه بانوان پس از بلوغ با آن درگير مي‌شوند و از جمله مواردي است كه تحقيق در مورد آن سبب تأمين سلامت زنان و جامعه است. اين پژوهش به روش كتابخانه‌اي و اسنادي (توصيفي، تحليلي) و از ديدگاه سه فقيه بزرگ دنياي اسلام يعني (آيه الله آخوند خراساني، امام خميني و آيه الله حكيم) بررسي شده است. اختلافات و اشتراكات اين سه بزرگوار در اين موضوع (استحاضه) مورد بررسي قرار گرفته است. از بررسي اين موضوع بدست آمد كه؛ مرحوم آخوند خراساني، امام خميني و مرحوم حكيم در مواردي زيادي از بحث استحاضه، اتفاق نظر دارند، از جمله: استحاضه طبق نظر اين بزرگواران سه قسم است قليله، متوسطه و كثير. از نظر ايشان صفات استحاضه عبارتند از: زرد، سرد، رقيق و بدون فشار كه از لفظ «غالباً» براي آن استفاده كرده‌اند. مرحوم آخوند مي‌فرمايد: زن بعد از انجام اعمال براي نماز يوميه طاهر واقعي است اما امام و مرحوم حكيم اين نظر را قبول ندارند و مي‌فرمايند: بين اعمال موسع و مضيق بايد فرق گذاشت. موارد اختلافي علاوه بر اينكه كم است در موارد جزئي است، بيشترين شباهت نظر بين امام و مرحوم حكيم است و بيشترين اختلاف بين امام و مرحوم آخوند وجود دارد.