پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

زيارت جامعه كبيره كه از جانب امام هادي (عليه‌السلام) به ما رسيده است، از مواهب بسيار بزرگ خداوند بر بندگان است كه اين زيارت كامل‌ترين توصيف در مقام ائمه‌ي معصومين است. اين زيارت‌نامه از ديرباز مورد توجه موافقان مخالفان مذهب تشيع بوده است. برخي مخالفان اين زيارت‌نامه را بر ساخته‌ي انديشه‌ي غاليان؛ يعني كساني كه در حق ائمه (عليه‌السلام) غلو كرده‌اند و آن‌ها را تا مرتبه‌ي خدايي بالا برده‌اند، دانسته‌اند؛ وليكن با توجه به عمق معاني اين زيارت‌نامه و ريشه‌هاي قرآني و روايي اين زيارت‌نامه، نادرستي انديشه‌ي ايشان مشخص مي‌گردد. لذا در اين پژوهش با روش توصيفي به تبيين مستندات قرآني اعتقادات خاص شيعه نسبت به جايگاه امام در عالم هستي به عنوان واسطه‌ي فيض و اعتقاد به رجعت در زيارت جامعه كبيره از منظر آيت‌الله جوادي آملي پرداخته شده است كه ايشان در مورد جايگاه امام در عالم هستي معتقدند امام واسطه‌ي فيض بر عالم هستي و مايه‌ي حيات است و دل‌هاي مرده‌ي انسان‌ها به‌واسطه‌ي وجود امام در عالم هستي زنده مي‌شود كه با معرفت حقيقي به انسان كامل و جايگاه او در كل هستي به عنوان خليفه‌ي تام خداوند در تمام اسماء و صفات و افعال الهي مي‌توان با توجه به مقبوليت قرآن در بين عموم مسلمانان با استناد به مستندات قرآني مورد قبول همه‌ي فرقه‌هاي اسلامي معرفتي عظيم در مورد جايگاه حقيقي امام به عنوان واسطه‌ي فيض از طرف خداوند به دست آورد كه بدون وجود انسان كامل حيات و زندگي در روي زمين تحقق پذير نخواهد بود.