پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

تربيت و پرورش همه جانبه انسان، از نيازهاي اساسي اوست و آدمي در پرتو تربيت درست به كمال مطلوب خويش دست مي يابد. از سوي ديگر، كرذامت انساني، در تبيين و ارائه احكام فقهي و قواعد حقوقي، تأثير و نقش قابل توجه و غير قابل انگكاري دارد و براساس آن، مي توان قاعده اي با عنوان قاعده «وجوب تكريم انسان» در فقه تربيتي تدوين نمود. اين دو عرصه با پيشرفت زندگي بشر و تحولات فرهنگي و اجتماعي، شكل جديدي به خود گرفته و رسالتي نو يافته است. بدين ترتيب يكي از عرصه هاي مهم در اين زمينه (تعليم و تربيت) است، عرصه اي كه علاوه بر نياز به بررسي فقهي در ابعاد نظري آن، از منظركاربردي نيز نمود فراواني دارد در اين نوشتار با روش نقلي وحياني،به شيوه كتابخانهاي( دستي، رايانه) و روش پردازش اطلاعات توصيفي تحليلي بعد از بيان كليات و مفهوم شناسي، معلوم گرديد، كرامت انسان، علاوه بر اينكه به عنوان مبناي تربيتي مورد قبول است، به توجه به كاركردهاي آن به عنوان قاعدهاي فقهي، قابليت طرح به صورت گزارهاي تجويزي هم ميباشد. تربيت فقهي با توجه با قاعده كرامت عواملي را مي آفريند كه مي تواند در سلامت فرد و نيز سلامت جامعه نقش اساسي ايفا كند، اصل تربيت، توجه به حقوق و شرايط مجرم و بخشش اسلامي، در مرحله قانونگذاري اسلامي و اجراي حدود، از ديگر نتايج آن به شمار ميرود. قاعده كرامت، مانع مناسبي براي پرهيز از اعمال سلايق و وضع مجازات هاي مخالف با انسانيت انسان، است. واژه هاي كليدي: تربيت، تربيت فقهي، كرامت انسان، قاعده كرامت انسان