پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

تذكر به ايام‌الله، يك دستور قرآني است كه خداي متعال بعد از پيروزي‌هاي قوم بني‌اسرائيل و تشكيل حكومت اسلامي، آن را به حضرت موسي7 ابلاغ كرد. (ابراهيم/۵) در ميان هر قوم و ملتي روزهاي به يادماندني و به عنوان نقطه عطف تاريخ آن ملت‌ها وجود دارد. برخي از اين روزها از چنان اهميتي برخوردار است كه هويت سياسي، اجتماعي و تاريخي ملت‌ها به آن وابسته است و سرنوشت آينده آنان را رقم مي‌زند. ترديدي نيست كه تمام روزها از آن خداست و هرچه در جهان وجود دارد، همه و همه نشانه عظمت و قدرت الهي است، ولي با توجه به فرمان خداوند به حضرت موسي7 در آيه مورد بحث، معلوم مي‌شود اين ايام الله كه در آيه آمده است غير از ايام معمولي است، بلكه به روزهاي خاصي گفته مي‌شود كه امتيازي بر روزهاي ديگر دارد و تحولاتي در زندگي و سرنوشت مردم پديد آمده است. آنچه كه از بررسي اوليه دربارۀ دستاوردها به دست آمده اين است كه تذكر به ايام‌الله منجر به ايمان شود، و محصول اوج ايمان، رجاء نسبت به ايام‌الله شود. لذا اين دو بحث «ايمان به ايام‌الله» و «رجاء به ايام‌الله» دو مبحث عمده در اين تحقيق خواهد بود كه جزئيات اين دستاوردها ذيل ايمان و رجاء مطرح مي‌شود. آنچه كه در جاثيه14 آمده، تمايز ميان ايمان و رجاء است، و به عبارت دقيق‌تر دو مرتبه از رفتار در قبال ايام‌الله است. معناي دروني‌تر تذكر به ايام‌الله در رسالت حضرت موسي7 از برپايي امر ظهور است؛ آن مؤمنيني كه با بهره‌گيري از تذكر، درجات عالي‌تر ايمان به ايام‌الله را دنبال كنند تا حدي كه رجاء به ايام‌الله در وجودشان شعله بگيرد و در راستاي تربيت‌هاي آخرالزماني با وليّ عالم همراه شوند. لذا اين منظر عالي‌تري در شناخت ولي و همراهي را به دنبال دارد.