پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

خانواده اولين نهاد اجتماعي و محبوب‌ترين بنيان نزد خداوند و خاستگاه تمدن‌هاي بشري است. خانواده، براساس دوستي متقابل زن و شوهر، نقش مؤثري در سلامت اخلاقي و رواني جامعه دارد. آموزه‌هاي ديني ما همواره به اين بنيان تاريخ‌ساز عنايت خاصي دارد و نسبت به آنچه كه اين نهاد مقدس را مورد تهديد قرار مي‌دهد، هشدار داده است. وجود اختلافات در خانواده‌ها، ضرورت پرداختن به اين اختلافات را بيشتر نمايان مي‌كند. اولين ابزاري كه افراد در ارتباط با يكديگر از آن به راحتي استفاده مي‌كنند، سخن و گفتار است. برخي از انواع گفتارها در قالب توهين‌كردن، تهمت‌زدن، سوء‌ظن و... شخصيت فرد را مورد حمله قرار مي‌دهد و او را وادار به عكس‌العمل منفي مي‌نمايد. اين برخوردها در بين همسران باعث اختلاف مي‌شود.و در صورت عدم توجه به آنها زندگي را با مخاطرات جدي روبه‌رو مي‌كند. آموزه‌هاي ديني ما شايستگي‌هاي اخلاقي را مورد تكريم قرار مي‌دهد و شخص، با كسب اين صفات مي‌تواند در برابر سختي‌هاي اجتناب‌ناپذير زندگي صبر پيشه سازد. در كلام وحي از مردان خواسته شده كه نسبت به همسران خود رفتار نيكو (معروف) داشته باشند، يعني رفتاري كه عقل و شرع آن را مي‌پسندد و عرف آن را تأييد مي‌كند. در اين روش، توجه به گفتار در اولويت قرار دارد. بيان، از برترين نعمت‌هاي خداوند است. اوصاف قول در قرآن بيانگر اين مطلب است كه حتي در برخورد با خودخواه‌ترين افراد مثل فرعون هم بايد از گفتار نرم استفاده كرد. زن و شوهر مي‌توانند با رعايت اصول گفتاري به رشد و تعالي يكديگر كمك كنند. افزايش سرمايه‌گذاري عاطفي در بين همسران، ثبات و استحكام زندگي را به همراه دارد. رعايت دستورات الهي در زمينه گفتار مي‌تواند بهترين نوع ارتباط را در بين همسران ايجاد كند. زماني كه زن و مرد بر اساس ميثاق استوار در كنار هم قرار مي‌گيرند، براي دست‌يابي به يك زندگي سالم بايد اصول ارتباطي صحيح را بياموزند. طبق آموزه‌هاي ديني ما با هوش‌ترين افراد سازگارترين آنها هستند.