پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

لهو، سرگرمي‌هايي است كه انسان را از كارهاي مهم حيات خويش مثل ياد خدا، باز مي‌دارد. لعب هم عملي است كه با نظم خاص براي غرض خيالي و غيرواقعي صورت مي‌گيرد. فصل كليات اين تحقيق، بعد از تبيين مسئله، اهميت و اهداف به مفهوم‌شناسي لهو و لعب فقه مستحدثه و مصاديق پرداخته است. در فصل دوم چنين آمده كه تعبير به لهو و لعب در منابع ديني براي حيات دنيوي، در مقايسه با حيات اخروي صورت گرفته و منظور از آن حركات، رفتار، گفتار و كردار انسان در حالتي است كه در غير مسير رضايت خداوند، صورت مي‌گيرد. پس بررسي لهو در اقوال فقها حاكي از اين است كه حرمت لهو شامل نوع خاص از لهو است؛ از جمله اين كه به وسيله اشتغال به لهو، حالت غفلت از خدا براي انسان عارض شود و عقل انسان زايل شده و تصرف از معقول تلقي نشود. بررسي لعب نيز بيانگر آن است كه مطلق لعب و سرگرمي حرام نيست و آيات و رواياتي كه مي‌گويند مؤمن خودش را مشغول كارهاي بي‌فايده نمي‌كند يك زشتي اخلاقي و مذموميت در حد كراهت را براي لعب ثابت مي‌نمايد. غنا نيز كه از مشهورترين مصاديق لهو به شمار مي‌رود، پس از بررسي جوانب گوناگون آمد كه حرمت آن مختص غناي شهواني است. همچنين عوامل و زمينه‌هايي كه باعث گرايش به لهو و لعب مي‌شوند در دو دسته‌ي عوامل دروني و بيروني مورد بررسي قرار گرفتند. در فصل سوم نظر دين آسماني اسلام در مورد تفريح و اوقات فراغت بيان گرديده و به بررسي دو دسته از روايات ترغيبي و تخديري پرداخته شده است در ادامه به برخي از مصاديق مستحدثه لهو و لعب از جمله ماهواره، سايت‌هاي شرط‌بندي، بازيهاي رايانه‌اي، و فضاي مجازي پرداخته شده و هر كدام از موارد تا حد امكان و توان مورد بررسي قرار گرفته‌اند.