پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

تربيت يكي از حياتي ترين ابعاد زندگي انسان ها مي باشد كه ميتواند سعادت يا شقاوت او را موجب شود. تربيت عبارت است از رفع موانع و ايجاد مقتضيات براي پرورش استعدادهاي انساني تا در جهت كمال مطلق شكوفا شوند. در ميان انواع تربيت ،تربيت ديني از جايگاه خاصي برخوردار است چرا كه كاملا منطبق با فطرت و نيازمنديهاي انسان مي باشدو از سوي خداوند آگاه به ابعاد وجودي انسان طرح ريزي شده است .مربيان علاوه بر آگاهي و شناخت نسبت به عوامل و روشهاي تربيتي بايد با موانع تربيت ديني نيز آشنا شوند تا خود و متربي را از افتادن در دام اين موانع حفظ نمايند.موانع تربيت ديني را در سه بخش موانع محيطي،موانع روشي و موانع محتوايي مي توان ارزيابي كرد..موانع محيطي كه شامل خانواده،دوستان،اجتماع،رسانه و حكومت مي شوند تاثير گذاري بالايي در متربي دارند.و مي توانند او را از راه صحيح تربيت دور سازند.چرا كه متربي در تعامل فراوان با آنها دائما از آنها تاثير مي پذيرد.موانع روشي كه بيشتر از سوي مربيان مي باشد و مي توانند با روش نا صحيح در جذب دين موجب تنفر و دلسردي او از دين شوند. موانع محتوايي نيز از اهميت بالايي برخوردارند چرا كه تحريف و تغيير منابع ديني و ايجاد بدعت در آنها اصل دين را تحت الشعاع قرار داده و در نتيجه ديني تحريف شده به جاي دين اصلي به متربي آموزش داده مي شود.