پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

دين اسلام همواره انسان ها را به همدلي و تعاون تشويق مي نمايد و جامعه انساني به خصوص جامعه اسلامي را بدنه اي واحد مي داند كه براي رفع نيازمندي هاي خود بايد به متحد و همسو حركت نمايند از اين رو اسلام براي از بين بردن اختلاف طبقاتي غير عادلانه‌اي كه در اثر بي‌عدالتي‌هاي اجتماعي در ميان طبقه غني و ضعيف پيدا شده، برنامه وسيعي در نظر گرفته است كه تشويق به انفاق، قسمتي از اين برنامه را تشكيل مي‌دهد و از همه مهم تر زنده كردن روح ايمان و برادري در ميان مسلمانان است. ارزش و اهميت انفاق به اندازه‌اي است كه در قرآن مجيد، در بيش از هشتاد آيه بدان پرداخته است و قرآن وقتي سيماي پرهيزكاران را بيان مي‌كند، يكي از اوصاف نيك آنان را انفاق كردن ذكر كرده؛ تا آنجا كه در اولين آيات قرآن، خدواند انفاق را از صفات بارز متقين بيان مي‌كند با توجه به مطالعات صورت گرفته چنين بدست آمده است كه انفاق صرفا در حوزه مالي و مادي مطرح نمي گردد بلكه نمونه هاي متعالي انفاق در حوزه هاي معنوي است كه مي تواند معناي گسترده اي از انفاق را ارائه دهد چرا كه انفاق هاي عادي شامل برّ، صدقه، قرض الحسنه، زكات، خمس و نفقه مي شود و انفاق هاي عالي شامل انفاق علم، جان، عقل و راي، جاه و مقام، جان ياري رساندن به اسلام و مسلمين و انفاق در راه حج و حجاج مي شود از اين رو برخلاف برداشت ظاهري از منابع اسلامي با استفاده از برداشت دقيق و پژوهشگرانه روشن مي گردد كه انفاق داراي ابعاد گسترده و وسيعي است كه هر نوع عمل خير و نيكويي را كه سبب تعالي انسان و جامعه انساني مي گردد شامل مي شود. لذا در اين پژوهش با استفاده از روش تحقيق توصيفي تحليلي، و روش گرداوري اسنادي نوشتاري (كتابخانه اي) به استخراج مصاديق عادي و عالي انفاق از منظر آموزه هاي اسلامي پرداخته شد.