پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

پژوهش حاضر زمينه‌هاي سعادت انسان از منظر آيات و روايات مي‌باشد. سعادت و خوشبختي از آنِ انسان‌ها و جوامع بشري است كه عده‌اي آن را در داشتن مال و ثروت دنيوي خلاصه مي‌كنند در صورتي كه سعادت را مي‌توان به فعليت رسيدن استعدادهاي انسان به طور يكنواخت و هماهنگ كه موجب كمال انسان مي‌شود، معنا كرد. روشي كه در اين پژوهش به كار گرفته شده است روش توصيفي _ تحليلي مي‌باشد. مدارك و مستندات عمدتاً از آيات و روايات معصومين و نيز اقوال و آراء دانشمندان از كتب و منابع مرتبط انتخاب گرديده است وگردآوري اطلاعات به شيوه فيش برداري از منابع كتابخانه‌اي و استفاده از نرم افزارهاي مختلف و سايت‌هاي اينترنتي است. نتايج بدست آمده از پژوهش حاضر حاكي از آن است كه براي شناخت و دستيابي به سعادت انسان، مسلماً بايد زمينه‌هايي را متصور شد و به آنها دست يافت. از جمله زمينه هاي سعادت فردي انسان در زمينه بينشي: معادباوري، اخلاص، توبه، توكل و ... و در زمينه كنشي: خودشناسي، محاسبه و مراقبه، تزكيه نفس و احترام به والدين مي‌باشد و در زمينه منشي هم مي توان قناعت، عفت و پاكدامني را نام برد. همچنين زمينه‌هاي اجتماعي سعادت انسان در عرصه اخلاقي: مسئوليت پذيري، تعاون و دستگيري از فقراء، برادري در اسلام و در زمينه هاي فرهنگي: نماز جمعه، ترويج فرهنگ انتظار، تعليم و تربيت و وقف را مي توان نام برد. واژگان كليدي: زمينه‌هاي سعادت، انسان، فرد، اجتماع، سعادت.