پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

مطالعات جديد قرآني نيازمند روش شناسي تفاسير پيشين است؛ زيرا اين امر در جهت رسيدن به روشي صحيح براي تفسير و همين طور طبقه‌بندي آن‌ها به ما كمك خواهد كرد. هم زمان با نزول وحي نياز به شرح، توضيح و تفسير آيات احساس شد؛ كه براي رفع آن تلاش كرده و كتب بسياري نوشته شده است اما بعضاً با وارد كردن مطالب نادرست و اجتهاد شخصي اعتماد بر همه‌ي تفاسير را از آيندگان سلب كرده‌اند از اين رو بايد قواعد، اصول و روش‌ّهاي به كار برده شده در هر يك از آن‌ها را شناخت،‌ تا از صحّت و درستي آن اطمينان حاصل كرد. به همين جهت پايان نامه حاضر با عنوان بررسي تطبيقي تفسير الميزان و كشاف در روش شناسي تفسير به رشته تحرير در آمده است تا قرآن پژوهاني كه نياز به استفاده از اين دو تفسير گران مايه داشتند به راحتي با بررسي وجوه اشتراك و افتراق اين دو اثر از دو مفسّر شيعه و معتزله از بهره وافي و كافي برخوردار شوند.مطالعه تطبيقي به صورت پراكنده از قرن دوم بين مسلمانان شيوع پيدا كرد و آثاري نيز نگاشته شده است؛ امروزه نيز اين شيوه يكي از روش‌هاي متداول بين پژوهشگران براي ارزيابي اشتراكات، افتراقات و اصالت هر علمي است. همانطور كه در اين پايان نامه مشخص گرديد هر دو تفسير الميزان و كشاف داراي مطالب قابل توجه و اعتماد در روش تفسير ادبي و نكات ادبي و بلاغي دقيق و همين طور روش قرآن به قرآن و بيان سياق آيات با رويكردي عقلي و اجتهادي مي‌باشند.