پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

چكيده ازآنجاكه امامت نقطه كانوني مكتب تشيع به حساب مي آيد، متفكران و عالمان شيعه كوشيده اند ضمن ارائه استدلالهاي گوناگون، اين امر را به اثبات برسانند . سيد مرتضي علم الهدي از جمله مشهورترين متكلمان و فقيهان شيعه است كه در اين راه قدم برداشته است . سيد مرتضي همچون ديگر متكلمان در براي اثبات ضرورت وجود امام معصوم و ويژگي و صفات امام، افزون بر دليل هايي كه از قرآن و سنت ارائه داده، از اجماع و استدلال عقلي نيز بهره جسته است. در اين پايان نامه، تبيين و بررسي و تحليل استدلالهاي سيد مرتضي در امر ولايت و امامت از نظر ماده (آيات قرآن، استناد به سخن معصوم، اجماع قضاياي مشهور و برهان فلسفي و كلامي) و صورت (قياس اقتراني، قياس استثنايي، استقرا و تقسيم و ....) مورد نظر مي باشد. در مرحله اول، استدلال هاي سيد مرتضي در كتب كلامي از جمله رسائل و الشافي جمع آوري و مورد ارزيابي قرار خواهد گرفت . در مرحله دوم، استدلالها تبيين شده و به نقد و ارزيابي آن همت گماشته خواهد شد. همچنين در اين رساله موضوعات در اصل امامت، در يك تقسيم بندي كلان به چند دسته تقسيم شده است : تعريف امامت، ضرورت و وجوب امامت، صفات و شئون امام و نهايتا تعيين مصاديق امامت . سيد مرتضي براي اثبات ضرورت وجود امام به قاعده لطف به دو گام مهم و اساسي تمسك جسته است . گام اول، اثبات قاعده لطف و گام دوم، اثبات اينكه وجود امام معصوم يكي از مصاديق اين قاعده است . همچنين با اثبات شئون و صفات، وجوب امامت را بصورت مصداق مطرح نموده است. به همين منوال در اين پايان نامه استدلال هاي سيد مرتضي جمع آوري و مورد بررسي و تحليل قرار گرفته است.