معنا و دامنه تربيت در حكمت صدرايي
تربيت در فلسفه يعني رشد خرد بر اساس غايت فلسفه به گونه اي كه بتواند تحليل و معناي درستي از زندگي داشته باشد . از نگاه ملاصدرا كمال نفس، منتهي شدن به نور الهي است. ملاصدرا وجود را امري بسيط و داراي مراتب تشكيكي مي داند و معتقد است انسان هويتي واحد دارد كه در عين بسيط بودن، داراي مراتب و مقامات متعدد است. از نظر وي مراتب نفس آدمي با مراتب ادراكي او و مراتب هستي در ارتباط است. آدمي در حيات خويش ملزم به رفتار و عمل است، زيرا عمل تجلي وجود نظر و محرك عمل است . از آنجا كه انسان در پي كسب تكامل است و مي خواهد خود را به سعادت برساند ؛ بايستي پشتوانه اي قوي براي رفتار خويش داشته باشد؛ از همين جاست كه تلازم نظر و عمل ، خود را نشان مي دهد؛ هرچه فرد در حوزه نظر قوي تر شود در حوزه عمل نيز قوي تر مي شود و بالعكس و اين همان مبناي بالذات علم اخلاق است. با بررسي ابعاد و دامنه ي تربيت پذيري انسان مشخص مي شود كه در امر تربيت آدمي نبايد هيچ قوه اي از قواي او مورد غفلت واقع شود ؛ بلكه بايد تمام جوانب و قواي آدمي مورد تربيت و پرورش قرار گيرند.
نظر به تحليل وجود شناختي ساختار انسان در حكمت متعاليه ، مساله امكان تاثير پذيري وجود انسان و دامنه آن از نظر حكيم متاله ايراني ، صدرالمتالهين ، با روش تحليلي و توصيفي و تحقيق كتابخانه اي بررسي شده است .
- : سطح3
- : فلسفه اسلامي
- : تهران
- : تهران
- : تهران - تهران - مرکزتخصصی حضرتفاطمه «علیها السلام»