پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

انسانها همواره يا به خدا و پيامبران ايمان دارند و يا ايمان ندارند. در بين كساني كه به خدا ايمان ندارند، گروهي ايمان نداشتن خود را صراحتا اظهار مي‌كنند اما در باطن بي‌ايمان هستند، به گروه اول كافر و به گروه دوم منافق مي‌گويند. كساني كه هم در زبان و هم در قلب به خدا و انبياء ايمان دارند، مؤمن گفته مي‌شود. ما براي شناخت اين سه گروه از انسانها به معلمي نياز داريم كه انسانها را با معرفي ويژگي‌هايشان به ما بشناساند و چه معلمي بهتر از قرآن كه از طرف خدا است و بدون خطا است. قرآن با آيات روشن خود ويژگي انسانهاي مؤمن، كافر و منافق را به ما مي‌شناساند و بعد به ما مي‌فهماند كه هر كدام از ويژگي آنها چه اثر و نتيجه‌اي دارد. قرآن انسانهاي مؤمن را انسانهاي عادل، اهل زكات و انفاق، امانت‌دار و به ياد خدا معرفي مي‌كند و از جمله آثار اين ويژگي مؤمنان را ارتباط مؤمنان با هم، ظلم نكردن و دوري از كافران بيان مي‌كند. انسانهاي كافر را انسانهاي پند‌‌ناپذير، كور و كر و عهدشكن معرفي مي‌كند كه اثر رفتار آنها نهادن مهر بر دل آنها و خلود در جهنم است و انسانهاي منافق را انسانهاي دو‌چهره، تفرقه‌افكن و دروغگو معرفي مي-كند كه اثر اعمال آنها همكاري با دشمنان اسلام، بيماردلي و عذاب اليم است. از مقايسه رفتار اجتماعي انسانها به اين نتيجه مي‌رسيم كه مؤمنان در جامعه طوري رفتار مي‌كنند كه فقر اجتماعي برطرف شود، از كافران تبري مي‌جويند و از دنيا در راه آخرت استفاده مي‌كنند و مؤمنان آگاه هستند كه كافران دشمنان جامعه اسلامي، فرصت طلب و خدافراموش هستند. منافقان از خدمات اجتماعي خود هدفي جز فتنه و تفرقه‌افكني ندارند و آخرت راه به دنيا فروخته-اند. كافران و منافقان شياطين حقيقي هستند. كليدواژه: مؤمن ، كافر ، منافق ، قرآن ، اجتماع