پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

معرفت توحيدي در نزد علما و انديشمندان و اهل علم با پيام‌هاي ارزشمند عالمانه مي‌تواند راه گشاي درخشاني براي هدايت و سعادت بشر و شناخت ذات حق و اقتدار او بر عالم هستي باشد تفحص و تأمل در انديشه‌هاي آن‌ها موجب دست‌يابي به موهبت انديشه‌هاي گران منوط به حقيقت است. تعيين شباهت‌ها در نگاه اين دو شاعر در باب توحيد با مفهوم شناسي و مباني نظري و توحيد و اقسام توحيد و شرط‌هاي آن و صفات الهي و راهنما شناسي تنظيم گرديده است. در نوشتار پيش رو، بحث‌هايي درباره تطبيق آموزه‌ي كلامي توحيد در مثنوي مولوي و غزليات حافظ وجه اشتراك و افتراق آن تعيين‌شده است. تحقيق حاضر با استفاده از منابع معتبر به روش گردآوري اطلاعات به‌صورت كتابخانه‎اي و روش پردازش اطلاعات تلفيقي (تركيبي) نتيجه حاصل از بحث و تحقيق اين بوده است كه اشتراكات در انديشه مولانا و حافظ در خصوص آموزه‌هاي توحيدي به‌وفور ديده‌شده كه اشتراكات در توحيد ذاتي بيشتر از افتراقات بوده است. وجود شباهت‌ها در آثار دو عارف، مصداق معرفت توحيدي در مقدراتي چون واجب‌الوجود بالذات، به‌عنوان توحيد ذاتي، توحيد صفاتي، عبادي، افعال و تشبيه ناپذيري، توصيف‌ناپذيري، عدم سنخيت، صفات الهي (قدرت، مشيت حكمت غناي الهي، فقر ماسوي، سميع و بصير، عدم رؤيت الهي، تكوين، عدل الهي، هدف از آفرينش) است.