پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

تحقيق حاضر به وضعيت اجتماعي و سياسي زنان ايران ار ابتداي عصر قاجار تا پايان عصر ناصري ميپردازد. اغلب تصور مي¬شود كه زنان در عهد قاجار تنها در كنج منازل خويش محبوس بودند و هيچ نقشي در عرصه هاي اجتماعي و سياسي نداشتد. در حالي كه زنان با وجود نقش سنتي و غيرمستقيم، هرگاه ضرورتي پيش مي¬آمد آن¬ها مستقيما وارد صحنه مي¬شدند با اين وجود به نظر مي¬رسد كه در آستانه ورود انديشه مدرن به ايران، زنان درباري امكانات بهتري در مقايسه با زنان روستايي و عشايري داشتند. سوال اصلي اين تحقيق اين است كه: وضعيت اجتماعي و سياسي زنان ايران از ابتداي عصر قاجار (دوره آقامحمد خان، فتحعلي شاه و دوره محمد شاه) تا پايان عصري ناصري چگونه ميباشد و هدف از انجام اين تحقيق بررسي و شناخت وضعيت اجتماعي زنان ايران از عصر قاجارتا پايان دوره ناصر الدين شاه (قبل از جنبش تنباكو و بعد از جنبش تنباكو) ميباشد. روش انجام تحقيق توصيفي-تحليلي ميباشد. نتايج حاصل از تحقيق عبارتند از: جايگاه زن ايراني در عصر قاجار با توجه به تحولت وتغييرات اجتماعي وسياسي آن زمان نسبت به زمان دوره¬هاي قبل بسيار قابل توجه است و آنان نقش¬هاي مختلف و خاصي را آشكارا يا مخفي، مستقيم و يا غير مستقيم ايفا كرده¬اند. برخي با نيات خيرخواهانه موقوفات عام وخاص زيادي از خود به جاي گذاشته¬اند و عده¬اي از آن¬ها پادشاهان را به ظلم وستم تحريك كرده¬اند و عده¬اي مانع ظلم و ستم شاهان شده¬اند و هم چنين زنان قاجار همراه با مردان به مبارزه عليه شاهان و استعمار پرداختند و حتي در بعضي موارد جلوتر از مردان پيشقدم بودند و به طرق مختلف به ابراز نارضايتي مي¬پرداختند و آنان براي بيدارساختن وجدان دولتمردان حتي گاهي دست به خشونت مي¬زدند.