پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

چكيده زيربناي اعتقادي انسان از كودكي شكل ميگيرد. والدين نقش بسيار مهم و اساسي در اين زمينه ايفا ميكنند. آنها علاوه بر اينكه مهمترين الگوي كودك به حساب ميآيند در زمينه آموزش ، تربيت ، توجه و محبت به كودك نيز وظايف زيادي بر عهده دارند. با ورود كودك به دوره نوجواني والدين بايد بكوشند زمينههاي انحراف فكري را در نوجوان از ميان بردارند. نهادينه كردن شناخت و باورهاي ديني در نوجوان، موعظه و نصيحت، كنترل غيرمستقيم، كمك به نوجوان در انتخاب دوستان مناسب و تشويق و تنبيه مؤثر به نوجوان كمك ميكند تا از زمينههايي كه در اين برهه از زندگي ممكن است وي را به انحراف بكشاند ، جلوگيري شود. نحوه برخورد و عملكرد والدين با جوان منحرف يا داراي زمينه انحراف از اهميت فراواني برخوردار است. چه بسا برخورد درست و منطقي جوان را به آغوش خانواده باز ميگرداند و بر عكس يك رفتار يا برخورد اشتباه ممكن است جوان را براي هميشه از خانواده و اعتقاداتش فراري دهد. در درجه اول والدين با شناخت عوامل انحراف جوان از جمله تهاجم فرهنگي عوامل بيگانه، سرخوردگي از مذهبيون، عدم اعتماد به نفس و فقر عاطفي، وجود شبهات ديني و عدم پاسخ صحيح به آنها ، ميتوانند با دانش و آگاهي خود در اين زمينهها و چگونگي برخورد با آنها به جوان خود كمك كنند. برقراري ارتباط مؤثر والدين با جوان ميتواند جوان را از بسياري از انحرافات فكري و اعتقادي و اخلاقي دور كند. گفت و شنود والدين با جوان، مشورت با او، احترام، فروتني، صداقت و اظهار علاقه به جوان سبب ايجاد صميميت و نزديكي بين والدين و جوان ميشود و از طغيان و پرخاشگري او جلوگيري ميكند در نتيجه نوجوان و جوان ، سالم و با ايمان وبدور از عقدههاي رواني پرورش پيدا ميكند و از نظر اعتقادي افرادي راسخ و پابرجا خواهند بود. كليد واژه: خانواده، انحراف، نوجوان ، جوان، فكر ، عقيده، تربيت .