پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

چكيده مرگ از روي ترحم يا اتانازي در حالتي است كه بيمار دچار بيماري صعب العلاج يا لاعلاج بوده و از آن رنج مي برد و پزشك از طريقي به زندگي وي خاتمه مي دهد اگر از طريق فعل باشد مثل تزريق دارويي كشنده به آن اتانازي فعال مي گويند و اگر به وسيله ي ترك فعل يعني ترك فرايند درماني باشد به آن اتانازي منفعل يا غير فعال گفته مي شود. حال اگر اين امر به واسطه ي درخواست بيمار باشد به آن داوطلبانه و اگر پزشك و يا ديگران تصميم بگيرند غير داوطلبانه خواهد بود. اما مساله اي كه حائز اهميت است ، حكم فقهي آن است . در واقع هدف از پژوهش حاضر دست يابي به ديدگاه فقهي اماميه و اهل سنت در مورد مساله اتانازي مي باشد. بر طبق فقه اماميه اتانازي فعال چه به درخواست بيمار باشد چه غير از آن حرام است و مجازات آن بنابر قول اصح، قصاص است . و اتانازي غير فعال غير داوطلبانه بنا بر قول وجوب انقاذ نفس، حرام است در مورد اتانازي غير فعال داوطلبانه گفته شده چون پزشك اذن ندارد و بيمار او را منع مي كند تكليفي ندارد. در فقه اهل سنت اتانازي فعال طبق مذاهب چهارگانه حرام است و در مورد حكم وضعي آن اختلاف نظر وجود دارد و در مورد اتانازي غير فعال ، شرط اذن را معتبر مي دانند.