پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

زنان به عنوان نيمه از بدنه اجتماع و پايهگذاران تربيت نقش مهمي را هم در حيطههاي خانوادگي و هم حيطههاي اجتماعي بر عهده دارند. هر چند نگاه ها به نقش و وظايف زنان در جوامع بشري همواره راه افراط و تفريط را پيموده است اما دين مبين اسلام با نگاهي عدالتگرا و با لحاظ خصوصيات جسمي و روحي وي و نيز با تأكيد بر وظيفه ذاتي زن در خانهداري، همسرداري و نيز تربيت فرزند، حضور اجتماعي وي را با رعايت موازين مجاز بر ميشمرد.پژوهش حاضر با روش توصيفي ، تحليلي به تببين عرصه هاي ايثارگري زن در نگرش ديني و راهكارهاي آن با توجه به آيات و روايات پرداخته و معتقد است كه زن چه در حيطه خانوادگي و چه اجتماعي ميتواند با گذر از مرتبه انجام وظايف، حضوري فداكارانه داشته باشد.عرصههاي ايثارگري وي در محيط خانه، در خانه داري، شوهرداري و نيز تربيت فرزند و مديريت اقتصادي خانواده بروز مييابد كه در حد انجام وظايف خويش متوقف نمانده و با توسل به راهكارهاي ارائه شده در اين حيطههاي چهارگانه، حضور ايثارگرانه خويش را محقق مي سازد.در عرصه اجتماعي، حضور ايثارگرانهاي در عرصه سياست، اقتصاد و فرهنگ دارد.با درك عميق از شرايط سياسي در هنگام نياز پشتوانه سياسي رهبر جامعه است، مناصب متناسب با توانش را به عهده گرفته، گاه مهاجرت مي كند، و گاهي نيز با جانفشاني در ميدان جنگ حضور مييابد. در جنگ اقتصادي، ميدان توليد، اشتغال و كارآفريني و خدمت را ميدان ايثارگري خويش دانسته و درتقويت فرهنگ كار و توليد با تأكيد بر مصرف كالاي داخلي ميكوشد و راه را بر اسراف بسته، الگوي مصرف را اصلاح مينمايد.در عرصه فرهنگي نيز مبلغ دين است. فرهنگ اسلامي، ايراني را ترويج نموده با تهاجم فرهنگي مبارزه مينمايد و در اين راه گاه قلم به دست ميگيرد و كتاب مينويسد،گاهي نيز از سلاح خطابه و شعر بهره ميجويد.