پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

يكپارچگي مذهبي ايران با رسميت مذهب تشيع و برگزاري آئين سوگواري عاشورا، سبب گرايش علماي شيعه به نگارش درباره عاشورا گرديد. با توجه به تحول رويكردي و محتوايي در عاشورانگاريهاي اين دوره بررسي استنادهاي عاشورانگاريها از منابع شيعي و اهل سنت بسيار ارزشمند خواهد بود. پژوهش كنوني در پي بررسي استنادهاي شيعي و سني عاشورانگاريهاي دوره صفويه است و با رويكردي توصيفي تحليلي و با روش گردآوري داده ها به صورت كتابخانه اي، ميزان استناددهي به منابع شيعي و سني مورد توجه خواهد بود. دست آورد پايان نامه نشان داد كه عاشورانگاريهاي دوره صفويه با 75% استناد به منابع شيعي و 25% استناد به منابع سني، بيشترين استناددهي را به منابع سده چهارم يعني «كامل الزيارات ابن قولويه» با 532 و «تاريخ طبري» با 22 استناد را دارند و جايگاه علمي استنادهايِ عاشورانگاريهايي، كه مربوط به منابع دوره مياني است، از جايگاه علمي بالاتري برخوردارند. گرچه عاشورانگاران اين دوره با ديدگاهي همگرايانه نسبت به منابع روايي اهل سنت به دليل تأييد گزارش¬هاي شيعي و اتمام حجت بر آنان، به متون اهل سنت استناد كرده اند. اين پژوهش دلايل استناددهي عاشورانگاران به اعتبار موضع گزارش در عاشورانگاري را استخراج كرده است. بنا بر نتايج حاصله، استناد به متون اهل سنت گاه به دليل تأييد گزارشعاشورا در كنار متون شيعي، گاهي نيز براي اتمام حجت بر اهل سنت در حقانيت شيعه صورت گرفته است.