پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

دين اسلام در دستورالعمل هاي عبادي خلاصه نيست و در همه عرصه‌هاي اجتماعي دستورات جامع و هدايتگري دارد ولي توسعه روابط مسلمين با غيرمسلمانان در عصر كنوني، منتهي به برخي خط قرمزهاي ارتباطي و محدود شدن به اجراي دستورالعمل هاي ديني است. فقيه براي تعيين نوع و حدود اين روابط به ادله فقاهتي متمسك مي‌شود و براي يمكلف تبيين مي نمايد. از مهمترين ادله فقاهتي در تعين حكم نجاست يا طهارت غيرمسلمانان و احكام تعامل با آنان، دو اصل برائت و احتياط است. تبيين كاربرد اين دو اصل، در تعيين حكم تعامل مسلمين با غير ايشان، با توجه به نجاست و طهارت ذاتي يا ظاهري آنان، در حوزه خوردني‌ها و آشاميدني‌ها، برخي معاملات، و... معاشرت اجتماعي نشان مي دهد كه شبهه تعارضاتي درجريان اين دواصل مطرح است و با تبيين اين موارد علوم ديني تعميق بخشيده و مواردِ موجب عسر و حرج رفع مي گردد. مقايسه تطبيقي آراء فقها و ترجيح نظر مختار، گامي براي تعميق مباحث اصولي و كاربرد آن در استنباط احكام و انجام پژوهش‌هاي عميق‌تر در سطوح بالاتر است. نتايج نشان مي دهد. در استفاده از طعام‌هاي غير گوشتي كه توسط كفار تهيه و آماده‌شده اصل برائت و در استفاده از طعام گوشتي بنا بر نظر مشهور فقها بايد احتياط و اجتناب كرد. در برخي از عقود، اصل برائت جاري مي‌شود ولي گاهي بايد احتياط كرد و از اين معاملات اجتناب كرد. در معاشرت‌هاي اجتماعي مؤمنين با كفار مانند استفاده از وسايل عمومي، شركت در مهماني‌ها و دوستي با آن‌ها اصل برائت جاري مي‌شود. موارد جاري شدن برائت و احتياط مستقل از هم هستند و باهم تعارض بخصوصي ندارد.