پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

امر به معروف و نهي از منكر از جمله فروع مهم دين اسلام است كه بنابر آموزه هاي قرآن كريم و روايات و ديدگاه فقها اجراي آن تأثير عميق و گسترده‌اي بر تمام ابعاد جامعه دارد و موجب برپايي احكام ديگر مي شود. اين فريضه در اسلام، داراي شروط و مراتبي است. هدف شارع تحقق معروف و زدودن منكر است. براي تحقق اين امر، با توجه به شرايط و مراتب آن قواعد مصلحت و تنفير از دين نقش اساسي در تدابير و اقدامات اجرايي اين فرايض دارند. نتيجة پژوهش بيانگر آن است كه اگر خداوند فعلي را واجب كرده است، به سبب همان منفعتي است كه در آن وجود دارد و چنانچه از كاري نهي كرده است، باز به جهت فساد و شرّي است كه در آن كار نهفته است. در اجراي اين فرايض حفظ اسلام، جذب به دين، تقديم اهم بر مهم در تزاحم مصالح، اصلاح فرد و جامعه، جلوگيري از دين گريزي مردم، حرمت وهن دين، حفظ آبرو و حيثيت مومن و ... از قواعد مصلحت و حرمت تنفر از دين به دست مي آيند. همچنين در مراتب اين فرايض اعمال فيزيكي، تعزيرات و اجراي حدود بر عهده حكومت اسلامي مي باشد. فلذا اين پژوهش به روش توصيفي و تحليلي از نوع كتابخانه اي در صدد بررسي جايگاه و نقش قاعده مصلحت و قاعده تنفير از دين در اجراي امر به معروف و نهي از منكر از ديدگاه آيات، روايات و فقها مي باشد.