پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

يكي از مفاهيم اخلاقي كه در قرآن كريم و تعاليم اسلامي بر آن تأكيد شده است، داشتن شرح صدر و قدرت روحي است. شرح صدر به معناي، باز شدن و گستردگى سينه به نور الهى و سكينه اى از ناحيه اوست. كساني كه اوامر الهي را اطاعت كرده و در مسير اعتقادات حقه و اعمال صالح قدم برداشته‌اند از اين موهبت الهي بهره مند گشته و توان تشخيص حق از باطل و تحمل هرگونه سختي و مشكلات براي آنان آسان خواهد بود. بنابراين، پذيرش مسئوليت‏هاى بزرگ، ظرفيت روحى والا مى‏خواهد و هر كسي به اندازه ي توان روحي خودش مي تواند مديريت كند. شرح صدر يكي از ابزارهايي است كه پيامبران الهي به عنوان مديران نظام اسلامي و رهبران جامعه دينى در مسير رسالت خويش از آن بهره گرفته و در سايه ي اين نعمت الهي، به تبليغ دين و ارشاد مردم مي پرداختند. از آيات قرآن كريم برمي آيد كه شناخت پيامبران الهي و تفسير صحيح از رفتار آن بزرگواران در برابر لجاجت ها و كارشكني هاى دشمنان و مخالفان جهت تبعيت از زندگي پيامبران لازم و ضروري است. نوشتار حاضر با روش نقلي وحياني و عقلي به بررسي عوامل مؤثر در تقويت شرح صدر انبياء عليهم السلام پرداخته و به اين نتيجه رسيده است كه همه ي پيامبران الهي براي موفقيت در رسالت عظيم خود بدان نياز داشتند كه اين امر مهم را عواملي چون معرفتي و شناختي، گرايشي و كنشي تقويت مي كند.