پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

پژوهش حاضر با هدف تبيينانديشه هاي فلسفي استاد جوادي آملي درباب هستي شناسي به روش كتابخانه اي با ابزار فيش انجام شده است. از جمله نتايج حاصله در اين پژوهش موارد زير مي باشد. بحث هستي شناسي از مهمترين مباحثي است كه در فلسفه اسلامي مطرح شده است.حكماي اسلامي در اين زمينه نظرياتي را مطرح كرده اندكه مي تواند پاسخ گوي بسياري از پرسش هايي در اين مورد باشد. يكي از بارزترين شخصيت‏هاي علمي‏اي كه با بهره‏وري از عمر عزيز و استفاده كامل و جامع از اساتيد معرفت استاد آية اللّه جوادي آملي بوده كه در زمينه هستي شناسي به نقد نظريات فيلسوفان صدرايي پرداخته است.ايشان نظريات عقلي جديدي هم در اين باره بيان كرده اند. در ارتباط با تعريف علم،استاد جوادي آملي هم نظريات ملاصدرا را قبول داشته وبيان كرده اند كه«علم از سنخ وجود است و تحديد به جنس و فصل و يا تعريف به رسم ندارد و اما تعريف تنبيهي مي تواند داشته باشد زيرا برخي از امور جلي و آشكار براي آنكه انسان به آنها تنبه پيدا كند،نيازمند به تنبيه هستند. استاد جوادي آملي بر خلاف نظر ملاصدرا و ديگر فلاسفه ي اسلامي علم حضوري را نيز به بديهي و نظري تقسيم مي كند و معتقد است آنچه منحصر در علم حصولي است.تقسيم آن به تصور و تصديق است كه در علم حضوري راه ندارد. اتحاد عاقل و معقول از نظر استاد جوادي آملي همان ديدگاه ملاصدراست.به اين معنا كه اول صورت معقوله پيدا مي شود و اين صورت معقوله هم عقل بالفعل و هم معقول بالفعل و هم عاقل بالفعل است. در اين زمينه مطلبي با عنوان«وجودي و شهودي بودن اتحاد عاقل و معقول»هم مطرح كردند. ايشان قائل به حركت جوهري بوده ودراين زمينه نظريات ملاصدرا را پذيرفته اند.