پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

شيعه از قديم متهم به لعن صحابه بوده است و به خاطر همين تهمت ، سختي ها و مشكلات فراواني بر آن ها وارد شده و حتي محكوم به كفر شده اند همين موضوع باعث شده تا لعن و تلاعن در ميان مسلمانان مورد توجه قرار گرفته و اين سوال دائماً مطرح مي شود كه حكم لعن و شرايط آن از جهت شرعي چگونه است ؟ و مذهب شيعه و اهل سنت چه ديدگاهي در اين زمينه دارند ؟ با توجه به آيات قرآن كريم و روايات معصومين ، كفر ، نفاق ، ارتداد ، فساد ، قتل عمد مؤمن ، استكبار ، تكذيب انبياء و كتمان حقايق از جمله شرايطي است كه اگر در فردي وجود داشته باشد آن فرد استحقاق لعن را خواهد داشت . فرقه هاي مختلف اهل سنت نيز با استناد به آيات قرآن و روايات نبوي لعن را جايز مي دانند و با توجه به شرايط لعن را فرض ، واجب ، سنت ، مستحب ، حرام ، مكروه مي دانند و با توجه به آيات و روايات نبوي ، نفاق ، شايعه پراكني و بيمار دلي ، بدگماني به خدا ، اذيت خدا و رسول ، كفر ، دروغ ، پيمان شكني و فساد ، پنهان كردن حقايق و تكذيب انبياء را از جمله شرايطي مي¬دانند كه اگر در فردي وجود داشته باشد آن فرد استحقاق لعن را خواهد داشت . دو مذهب شيعه و اهل سنت در اصل جواز لعن با هم اتفاق نظر دارند و تنها اختلاف آن ها در مصاديق آن مي باشد. اهل سنت بر اين عقيده است كه تمامي صحابه عادل بوده و لعن آن ها جايز نيست ولي شيعه معتقد است كه گرچه بسياري از صحابه افراد مؤمن ، متدين و عادل بوده اند و لعن آن ها جايز نيست ولي بعضي از آن ها فاسق و منافق بوده و با توجه به شرع لعن آن ها جايز است .